.....................................

        คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

                หลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ เป็นหลักสูตรที่ให้ความสำคัญต่อคณิตศาสตร์ ในฐานะที่เป็นศาสตร์หนึ่งที่เป็นวิชาการชั้นสูง มุ่งผลิตบัณฑิตให้มีความรู้ความสามารถทางคณิตศาสตร์ มีคุณธรรม จริยธรรม และสามารถนำคณิตศาสตร์ไปประยุกต์ใช้ในศาสตร์ต่าง ๆ ได้

            หลักสูตรวิทยาศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ มีวัตถุประสงค์เฉพาะ ดังนี้

                1. เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีความรู้ความสามารถทางคณิตศาสตร์ที่จำเป็นต่อการพัฒนาท้องถิ่น และประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวันได้
                2. เพื่อตอบสนองความต้องการของหน่วยงานต่างๆ ทั้งภาครัฐและเอกชน ในด้านบุคลากรที่ทำหน้าที่เก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูล และประมวลผลข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์ของท้องถิ่น
                3. เพื่อผลิตบัณฑิตให้เป็นผู้ที่มีวิสัยทัศน์ ใฝ่หาความรู้ได้ทันต่อความก้าวหน้าทางวิทยาการและเทคโนโลยี พัฒนาตนเองและวิชาชีพอย่างต่อเนื่องสู่ความเป็นสากล และเป็นพื้นฐานของการศึกษาต่อในระดับที่สูงขึ้นไป
                4. เพื่อผลิตบัณฑิตให้เป็นพลเมืองดีของสังคม มีคุณธรรมและจริยธรรม สามารถทำงานร่วมกับผู้อื่นได้

        เริ่มเปิดสอนในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549

        จะต้องเป็นผู้ที่สำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าระดับมัธยมศึกษาตอนปลายหรือเทียบเท่า และ/หรือ เป็นไปตามระเบียบข้อบังคับของการคัดเลือกบุคคลเข้าศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการ
อุดมศึกษาและของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

        ตามเกณฑ์การคัดเลือกเข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษาและ/หรือเกณฑ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ซึ่งจะประกาศให้ทราบเป็นคราว ๆ ไป

        ใช้ระบบการศึกษาแบบทวิภาค (Semester) ในปีการศึกษาหนึ่ง ๆ แบ่งออกเป็น 2 ภาคการศึกษาปกติ โดย 1 ภาคการศึกษา มีระยะเวลาในการศึกษาไม่น้อยกว่า 15 สัปดาห์ หากมีการจัดการศึกษาในภาคฤดูร้อน (Summer Session) จะต้องมีระยะเวลาในการศึกษาไม่น้อยกว่า 8 สัปดาห์

        การคิดหน่วยกิต

                รายวิชาภาคทฤษฎีที่ใช้เวลาบรรยายหรืออภิปรายปัญหาไม่น้อยกว่า 15 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติ ให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค
                รายวิชาภาคปฏิบัติที่ใช้เวลาฝึกหรือทดลองไม่น้อยกว่า 30 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค
                การฝึกงานหรือการฝึกภาคสนาม ที่ใช้เวลาฝึกไม่น้อยกว่า 45 ชั่วโมง ต่อภาคการศึกษาปกติให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค
                การทำโครงงานหรือกิจกรรมการเรียนอื่นใดตามที่ได้รับมอบหมายที่ใช้เวลาทำโครงงานหรือกิจกรรมนั้น ไม่น้อยกว่า 45 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติ ให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค

        ระยะเวลาในการศึกษาตลอดหลักสูตร รวมทั้งการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ นักศึกษาประเภทเต็มเวลาจะต้องใช้เวลาในการศึกษาไม่น้อยกว่า 6 ภาคการศึกษาปกติ และจะต้องไม่เกิน 8 ปีการศึกษา

        การลงทะเบียนเรียนรายวิชา ในภาคการศึกษาปกตินักศึกษาจะต้องลงทะเบียนไม่น้อยกว่า 9 หน่วยกิต แต่จะต้องไม่เกิน 22 หน่วยกิต ส่วนในภาคฤดูร้อนจะลงทะเบียนเรียนได้ไม่เกิน 9 หน่วยกิต

        หลักสูตรวิทยาศาสตร์บัณฑิต สาชาวิชาคณิตศาสตร์ มีรายละเอียดดังต่อไปนี้

            จำนวนหน่วยกิตรวมตลอดหลักสูตร นักศึกษาจะต้องเรียนแบบใดแบบหนึ่งดังนี้

                แบบเอกเดี่ยว จะต้องเรียนไม่น้อยกว่า 131 หน่วยกิต
                แบบเอก – โท จะต้องเรียนไม่น้อยกว่า 134 หน่วยกิต
                แบบเอก – เอก จะต้องเรียนไม่น้อยกว่า 161 หน่วยกิต

            รายวิชาตามหลักสูตรกำหนดด้วยรหัสวิชาโดยใช้ระบบตัวเลข 7 หลัก แต่ละหลักมีความหมายดังนี้

                หลักแรก แทนคณะ

                หลักที่ 2,3 แทนหมู่วิชา

                หลักที่ 4 บ่งบอกถึงระดับความยากง่ายหรือชั้นปี

                หลักที่ 5 บ่งบอกถึงลักษณะเนื้อหาวิชา

                หลักที่ 6,7 บ่งบอกถึงลำดับก่อนหลังของวิชา

            คณะที่เปิดสอน

                1 หมายถึง คณะครุศาสตร์ 2 หมายถึง คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์

                3 หมายถึง คณะวิทยาการจัดการ 4 หมายถึง คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

                หมู่วิชาของคณะวิทยาศาสตร์ ประกอบด้วย 400 วิทยาศาสตร์ 421 ฟิสิก 422 เคมี 423 ชีววิทยา 429 คณิตศาสตร์ 430 สถิติประยุกต์ 431 คอมพิวเตอร์

        ข. หมวดวิชาเฉพาะ สำหรับเอกเดี่ยวจำนวนไม่น้อยกว่า 91 หน่วยกิต เอก-โท จำนวนไม่น้อยกว่า 97 หน่วยกิต และเอก-เอก จำนวนไม่น้อยกว่า 124 หน่วยกิต โดยแบ่งรายวิชาเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้

            (1) วิชาแกน จำนวน 30 หน่วยกิต ประกอบด้วยรายวิชาดังต่อไปนี้

                    เลือกเรียนวิชาภาษาอังกฤษ เพิ่มอีก 3 หน่วยกิต จากรายวิชาต่อไปนี้

            (2) วิชาเฉพาะด้าน แบบเอกเดี่ยว จำนวนไม่น้อยกว่า 54 หน่วยกิต

                    1. แบบเอก–โท จำนวนไม่น้อยกว่า 42 หน่วยกิต
                    2. แบบเอก–เอก จำนวนไม่น้อยกว่า 42 หน่วยกิต

            ดังรายวิชาที่ต้องเรียนต่อไปนี้

                    2.1 บังคับร่วม (ทั้งเอกเดี่ยว เอก-โท เอก-เอก)  จำนวน 21 หน่วยกิต จากรายวิชาต่อไปนี้

                    2.2 บังคับเพิ่มเฉพาะ เอกเดี่ยว 12 หน่วยกิต จากรายวิชาต่อไปนี้

                    2.3 บังคับเพิ่มเฉพาะ เอก-โท 3 หน่วยกิต จากรายวิชาต่อไปนี้

                2.4 บังคับเพิ่มเฉพาะ เอก-เอก 3 หน่วยกิต จากรายวิชาต่อไปนี้

                2.5 วิชาเฉพาะด้านเลือก จำนวนหน่วยกิตที่ต้องเรียนมีดังนี้

                        1. แบบเอกเดี่ยว เลือกเรียน 21 หน่วยกิต
                        2. แบบเอก–โท เลือกเรียน 18 หน่วยกิต
                        3. แบบเอก–เอก เลือกเรียน 18 หน่วยกิต

                ให้เลือกเรียนจากรายวิชาต่อไปนี้โดยไม่ซ้ำกับรายวิชาที่เคยเรียนมาแล้วในวิชาเอกบังคับ

            (3) วิชาโท/หรือวิชาเอกอื่น จำนวนหน่วยกิตที่ต้องเรียนมีดังนี้

                    1. แบบเอก–โท จะต้องเรียนวิชาโทไม่น้อยกว่า 15 หน่วยกิต ตามข้อกำหนดของวิชาโทนั้น ๆ
                    2. แบบเอก–เอก จะต้องเรียนวิชาเอกอื่นไม่น้อยกว่า 42 หน่วยกิต ตามข้อกำหนดของวิชาเอกนั้น ๆ

            (4) วิชาประสบการณ์วิชาชีพ ให้เรียน 7 หน่วยกิต

        ค. หมวดวิชาเลือกเสรี เรียนอย่างน้อย 6 หน่วยกิต

                ให้เลือกเรียนวิชาใด ๆ ในหลักสูตรมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ โดยไม่ซ้ำกับรายวิชาที่เคยเรียนมาแล้ว และต้องไม่เป็นรายวิชาที่กำหนดให้เรียน โดยไม่นับหน่วยกิตรวมในเกณฑ์การสำเร็จหลักสูตรของสาขาวิชาคณิตศาสตร์

            แผนการศึกษาของหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ มี 2 แผน ดังนี้

                    วิชาแกนจำนวน 36หน่วยยกิต

        ศึกษาและฝึกทักษะการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารในงานวิทยาศาสตร์ จากสื่อสิ่งพิมพ์ สื่ออิเล็กทรอนิกส์ สื่อโฆษณาประชาสัมพันธ์ บทความทางวิทยาศาสตร์ คู่มือการใช้เครื่องมือ การใช้อุปกรณ์ ฝึกการใช้พจนานุกรมเพื่อการอ่าน ฝึกทักษะในการอ่าน บันทึก สรุปความ ตีความ ขยายความ รวมทั้งการนำเสนอด้วยวาจาและลายลักษณ์อักษร โดยเน้นกระบวนการทักษะสัมพันธ์ทางภาษา

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด ที่เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านมนุษยศาสตร์ เช่น ประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ วรรณคดี มานุษยวิทยา วัฒนธรรม โบรานคดี เป็นต้น เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด ที่เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านสังคมศาสตร์ เช่น เศรษฐศาสตร์ รัฐศาสตร์ นิติศาสตร์ สังคมวิทยา พัฒนาชุมชน สารสนเทศ เป็นต้น เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่านน

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด ที่เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านศิลปะ วัฒนธรรม ดนตรี และการแสดง เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด ที่สอดคล้องกับสาขาวิชาของนักศึกษา เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ประยุกต์ และวิทยาการคอมพิวเตอร์ เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่านน

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูดเกี่ยวกับเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับงานวิศวกรรม เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด  ที่สอดคล้องกับสาขาวิชาของนักศึกษา เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านหลักสูตรการสอน นวัตกรรม การเรียนการสอน จิตวิทยา การวัดและการประเมินผล เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์  เช่น การรู้ศัพท์  การอ้างถึง  คำเชื่อม  ข้อความ  การจับใจความสำคัญ  เหตุและผล  ทัศนคติของผู้เขียน  และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะพื้นฐานของธุรกิจประเภทต่าง ๆ และองค์ประกอบที่ใช้ในการประกอบธุรกิจ ได้แก่ การจัดการ การบัญชี การเงิน การตลาด การบริหารบุคคล การบริหารสำนักงาน ซึ่งครอบคลุมถึงเอกสารทางธุรกิจประเภทต่าง ๆ แนวทางการประกอบธุรกิจ ตลอดจนศึกษาปัญหาที่เกี่ยวข้องในการดำเนินธุรกิจ ตลอดจนจรรยาบรรณของนักธุรกิจ

        ศึกษาเกี่ยวกับความหมายและขอบเขตของวิชาเศรษฐศาสตร์ อุปสงค์ อุปทาน และกลไกทำงานของระบบราคา สภาพทางเศรษฐกิจและสังคมในชีวิตประจำวันเพื่อการประกอบธุรกิจ การจัดหาและใช้ทรัพยากร การบริโภค การผลิต ตลาด สถาบันการเงิน การภาษีอากร การค้า การลงทุน ปัญหาเศรษฐกิจและแนวทางการแก้ไขปัญหาา

        ศึกษาความรู้พื้นฐานการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ เพื่อการวางแผนการค้นคว้าข้อมูล การเขียนโครงการ วิจัย และการทำโครงการวิจัยแก้ปัญหาในท้องถิ่น อย่างน้อย 1 โครงการ โดยใช้สถิติวิเคราะห์ผลการทดลองหรือการค้นคว้า รวมทั้งวิธีการเขียนรายงานอย่างมีระเบียบ การเผยแพร่และการนำเสนอโครงการวิจัย

        การวัดและความแม่นยำในการวัด สเกลาร์และเวคเตอร์ การเคลื่อนที่ในลักษณะต่าง ๆ โมเมนตัมและกฎการเคลื่อนที่ แรงและผลของแรง งาน กำลัง และพลังงาน การเคลื่อนที่ฮาร์มอนิก การเคลื่อนที่แบบคลื่น คลื่นกล สมบัติของสสาร ปรากฏการณ์ความร้อน อุณหพลศาสตร์ โดยจัดให้มีการสาธิตและการทดลองตามความเหมาะสม

        ปฏิบัติการเกี่ยวกับเนื้อหาวิชาฟิสิกส์ 1 ไม่น้อยกว่า 10 ปฏิบัติการ

        ศึกษามวลสารสัมพันธ์ โครงสร้างอะตอม ตารางธาตุ พันธะเคมีเบื้องต้นคุณสมบัติของของแข็ง ของเหลว จลนพลศาสตร์เบื้องต้น (Kinetics) สมดุลเคมี สมดุลไอออนิก เคมีนิวเคลียร์เบื้องต้น

        ปฏิบัติการเกี่ยวกับ เทคนิคเบื้องต้น และลักปฏิบัติทั่วไปในการปฏิบัติการเคมี การจัดสารเคมี เกรดของสาร และการใช้สารเคมี ความปลอดภัยในห้องปฏิบัติการเคมี เทคนิคการใช้เครื่องมือพื้นฐาน จลน์ศาสตร์ สมดุลเคมี pH ค่าคงที่ของการแตกตัวของกรดและเบส

        ศึกษาสารประกอบทางเคมีในสิ่งมีชีวิต เซลล์และเนื้อเยื่อ พลังงานในสิ่งมีชีวิต และการสังเคราะห์ด้วยแสง การสืบพันธุ์และการเจริญเติบโต ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต ระบบต่าง ๆ ของสัตว์ ชีวิตกับสภาพแวดล้อม การจัดจำแนกประเภทของสิ่งมีชีวิตและเทคโนโลยีทางชีวภาพ

        ปฏิบัติการเรื่องสารประกอบทางเคมีในสิ่งมีชีวิต การใช้กล้องจุลทรรศน์ เซลล์และการแบ่งเซลล์เนื้อเยื่อ การสืบพันธุ์ การจำแนกสิ่งมีชีวิต การแลกเปลี่ยนสาร การสังเคราะห์ด้วยแสง การหายใจ การทำงานของระบบต่าง ๆ ในสัตว์ ฮอร์โมนพืช และการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

        ศึกษาวิเคราะห์เกี่ยวกับลิมิตของฟังก์ชัน ฟังก์ชันต่อเนื่อง อนุพันธ์และหาอนุพันธ์ของฟังก์ชันพีชคณิต ฟังก์ชันอดิศัย การประยุกต์อนุพันธ์ และอินทิกรัล

        ศึกษาพื้นฐานเกี่ยวกับระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์และฐานข้อมูล การประมวลผลข้อมูล การสื่อสารข้อมูล ความปลอดภัยในระบบคอมพิวเตอร์ การนำเสนอสารสนเทศ การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การสืบค้นข้อมูลสารสนเทศทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ฝึกปฏิบัติการใช้โปรแกรมสำเร็จรูปหรือเขียนโปรแกรมสำเร็จรูปเพื่อการวิเคราะห์ การแก้ปัญหาทางด้านวิทยาศาสตร์ในสาขาที่เรียน

            3. วิชาเฉพาะด้านบังคับ จำนวน 37 หน่วยกิต

        ธรรมชาติและโครงสร้างคณิตศาสตร์ จำนวนจริง ตรรกศาสตร์ วิธีการพิสูจน์แบบต่าง ๆ เซต ความสัมพันธ์และฟังก์ชัน

        ศึกษาพื้นฐานเกี่ยวกับตรรกศาสตร์ เซต ความสัมพันธ์และฟังก์ชัน ระบบเลขฐานต่าง ๆ โดยเฉพาะเลขฐาน 2, 8, 16 เมทริกซ์และดีเทอร์มิแนนต์ พีชคณิตบูลีน

        หลักการและขั้นตอนการเขียนโปรแกรม อัลกอริทึม เครื่องมือการออกแบบโปรแกรม (ให้อยู่ในดุลพินิจของผู้สอน) คำสั่งและฟังก์ชันต่าง ๆ วิเคราะห์โจทย์ปัญหาทางคณิตศาสตร์ สามารถออกแบบโปรแกรมและเขียนโปรแกรม รวมทั้งสามารถนำไปประยุกต์ใช้งานจริงได้

        ความหมาย วิวัฒนาการและหลักการประมวลผลข้อมูล ชนิดและหน้าที่ของหน่วยความจำสำรอง การประมวลผลข้อมูล ลักษณะโครงสร้างข้อมูลแบบต่าง ๆ ความหมาย ลักษณะและชนิดของแฟ้มข้อมูล เช่น SEQUENTIAL, RANDOM, INDEX, ISAM, MSAM, TREE, B-TREE, INVERTED การเข้าถึงข้อมูล การค้นหาและการจัดเก็บแฟ้มข้อมูล

        การสร้างระบบจำนวน จำนวนธรรมชาติ จำนวนเต็ม สมบัติต่างๆของจำนวนเต็ม จำนวนตรรกยะ จำนวนอตรรกยะ จำนวนจริง และจำนวนเชิงซ้อน

        ตัวแบบทางคณิตศาสตร์เบื้องต้น ขั้นตอน เทคนิคในการสร้างตัวแบบ การวิเคราะห์ปัญหา การกำหนดนัยทั่วไป การตรวจสอบนัยทั่วไป การสรุปเป็นตัวแบบ การแปลความหมายของคำตอบ และการนำตัวแบบทางคณิตศาสตร์ไปประยุกต์ใช้กับปัญหาที่เกิดขึ้นจริงในด้านต่าง ๆ

        ลำดับ อนุกรม อนุกรมกำลัง หลักเกณฑ์โลปิตาล อินทิกรัลจำกัดเขต เทคนิคการ อินทิเกรต การประยุกต์อินทิกรัลจำกัดเขต อินทิกรัลไม่ตรงแบบ อนุพันธ์และอินทิกรัลของฟังก์ชันสองตัวแปร

        เมทริกซ์และการดำเนินการบนเมทริกซ์ ตัวกำหนด ระบบสมการเชิงเส้น ปริภูมิเวกเตอร์ ปริภูมิผลคูณภายใน การแปลงเชิงเส้นของปริภูมิเวกเตอร์ ค่าเจาะจง เวกเตอร์เจาะจง และการประยุกต์

        พหุนามแบบบัญญัติ ปริภูมิฟังก์ชันเชิงเส้น รูปแบบเชิงเส้นคู่ รูปแบบกำลังสองและการประยุกต์

        คณิตศาสตร์ว่าด้วยระบบจำนวนของชนชาติต่าง ๆ ก่อนศตวรรษที่ 17 ปรัชญาคณิตศาสตร์และแนวคิดบางประการเกี่ยวกับคณิตศาสตร์ปัจจุบัน ประวัติและผลงานเด่น ๆ ของนักคณิตศาสตร์ที่สำคัญ ๆ ความเป็นมาของการศึกษาคณิตศาสตร์ในประเทศไทย

        การสร้างทฤษฎีเซตโดยอาศัยระบบสัจพจน์ สัจพจน์ของการเลือก เซตลำดับ จำนวนเชิงการนับ จำนวนอันดับที่

        กลุ่ม วง อินทิกรัลโดเมน สนาม

        การสร้างและการวิเคราะห์ต้นแบบเชิงคณิตศาสตร์ ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาต่อเนื่องและไม่ต่อเนื่อง การสร้างต้นแบบและต้นแบบของปัญหา การหาคำตอบของปัญหา การจำลองสถานการณ์ การวิเคราะห์ผลลัพธ์

        การนับ ความสัมพันธ์เวียนบังเกิด ทฤษฎีกราฟ การแทนกราฟด้วยเมทริกซ์ เมทริกซ์ต้นไม้ การแยกจำพวกข่ายงาน พีชคณิตบูลีน วงจรเชิงวิธีจัดหมู่ ออโตมาต้า ไวยากรณ์และภาษา ระบบพีชคณิตแบบโพเซต และแลตทิต

        อนุกรมอนันต์และการขยายฟังก์ชันหลายตัวแปรเป็นอนุกรมอนันต์ เส้นตรง ระนาบและพื้นผิวในปริภูมิสามมิติ เวกเตอร์ อนุพันธ์ย่อยและอินทิกรัลของฟังก์ชันหลายตัวแปรและการประยุกต์ และสมการเชิงอนุพันธ์เบื้องต้น

        กำเนิดของสมการเชิงอนุพันธ์ สมการอันดับหนึ่งระดับขั้นหนึ่ง สมการอันดับหนึ่งระดับขั้นสูงกว่าหนึ่ง การประยุกต์สมการเชิงอนุพันธ์อันดับหนึ่ง ระดับขั้นหนึ่ง สมการเชิงอนุพันธ์สามัญเชิงเส้น สมการเชิงอนุพันธ์สามัญเชิงเส้นที่มีสัมประสิทธิ์เป็นค่าคงตัวและไม่เป็นค่าคงตัว ระบบสมการเชิงอนุพันธ์ ผลการแปลงลาปลาซ

        พัฒนาการของเรขาคณิตยุคต่าง ๆ เรขาคณิตแบบยุคลิด เรขาคณิตการแปลง เรขาคณิตเชิงภาพฉาย เรขาคณิตนอกแบบยุคลิด

        กำหนดการเชิงเส้น ปัญหากำหนดการเชิงเส้น ผลเฉลยโดยกราฟ ระเบียบวิธีซิมเพลกซ์ ปัญหาคู่เสมอกัน สภาพเสื่อมคลาย กำหนดการเชิงจำนวนเต็ม การประยุกต์ของกำหนดการเชิงเส้น เช่น ปัญหาการขนส่ง (Transportation Problem) ปัญหาการจัดงาน (Assignment Problem)

        ทฤษฎีและหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการประกันภัย ทฤษฎีความน่าจะเป็นของการประกันภัย ความหมายและลักษณะของการประกันชีวิตและการประกันภัยอื่น ๆ ความน่าจะเป็นของการมีชีวิตและการตาย การคิดดอกเบี้ย ตารางมรณะ ค่ารายปี การคำนวณค่าเบี้ยประกันแบบต่าง ๆ เงินสำรองประกันชีวิต

        นิยาม ยุทธวิธี สมดุล เกมผลบวกเป็นศูนย์ รูปแบบปกติ ทฤษฎีมินิแมกซ์ ยุทธวิธีที่ดีที่สุด เกมสมมาตร การใช้โปรแกรมเชิงเส้น ทฤษฎียูทิลิตี้ เกม n- คน เกมในรูปแบบที่กว้างขึ้น

        การนำความรู้ทางคณิตศาสตร์ไปใช้ในการแก้ปัญหาต่าง ๆ ทางวิทยาศาสตร์กายภาพ เช่น การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เพื่ออธิบายการย้อมติดสีหิน ระบบขัดฮอร์โมนในร่างกายมนุษย์ ระบบการหมักสาร เป็นต้น

        ดอกเบี้ยคงต้น ดอกเบี้ยทบต้น ส่วนลดและดอกเบี้ย ค่ารายปี ค่ารายงวด ส่วนประกอบค่ารายปี ตารางเงินผ่อนและกองทุนสะสม อัตราดอกเบี้ยที่เป็นจริง อัตราส่วนลดที่เป็นจริง อัตราดอกเบี้ยจากการลงทุน หุ้น พันธบัตร หลักทรัพย์ การชำระหนี้แบบต่าง ๆ การใช้คณิตศาสตร์และสถิติในการวิเคราะห์ด้านการเงิน

        การใช้โปรแกรมสำเร็จรูปในการแก้ปัญหาเชิงคณิตศาสตร์ โดยยกตัวอย่างในการบรรยายและการฝึกปฏิบัติ รวมไปถึงการสร้างโปรแกรมโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปนั้น ๆ เพื่อหาผลเฉลยของปัญหา

        การนำคอมพิวเตอร์มาประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน การสร้างโปรแกรม หรือการนำโปรแกรมสำเร็จรูปมาพัฒนาการเรียนการสอนทางคณิตศาสตร์

        สำรวจและวิจัยในหัวข้อที่สนใจหรือเรื่องในท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์และเขียนรายงานทางวิชาการถึงที่มาและความสำคัญของเรื่องที่นำเสนอ ทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง วิธีการดำเนินงาน ผลการดำเนินงาน และข้อสรุปที่ได้ โดยการเขียนรายงานและนำเสนอ

        การหารลงตัว จำนวนเฉพาะ สมภาค ทฤษฎีบทส่วนตกค้างกำลังสอง สมการไดโอแฟนไทน์ ฟังก์ชันของออยเลอร์ สัญลักษณ์ของเลอจองด์ บทตั้งของเกาส์ สัญลักษณ์ของยาโคบี

        โครงสร้างคณิตศาสตร์ กฎแห่งการอ้างอิง ความสมเหตุสมผล การพิสูจน์

        ไอดีล ยุคลิคเดียน โดเมน ริงพหุนาม ฟิลด์ภาคขยาย ความรู้เบี้องต้นเกี่ยวกับทฤษฎีของกาลัวส์

        สมการพหุนาม สมบัติของสัมประสิทธิ์และรากของสมการ สมการกำลังสอง สมการกำลังสาม สมการกำลังสี่ การประมาณรากสมการ

รายวิชาที่ต้องเรียนมาก่อน 4293402 สมการเชิงอนุพันธ์สามัญ

        กำเนิดของสมการเชิงอนุพันธ์ย่อย สมการอันดับหนึ่ง สมการอันดับสอง สมการเชิงวงรี สมการเชิงไฮเพอร์โบลา สมการเชิงพาราโบลา สมการคลื่น สมการความร้อน อินทิกรัลของอนุพันธ์

        อินทิกรัลตามเส้น อินทิกรัลตามผิว ฟังก์ชันแกมมาและบีตา ฟังก์ชันของกรีน อนุกรม ฟูริเยร์ ผลการแปลงฟูริเยร์ บทนำสู่แคลคูลัสของการแปรผัน

        พีชคณิตของเวกเตอร์ อนุพันธ์ของเวกเตอร์ อินทิกรัลของเวกเตอร์ พิกัดเชิงเส้นโค้ง และเทนเซอร์เบื้องต้น้น

        ระบบจำนวนจริง ลิมิตของฟังก์ชันและความต่อเนื่องของฟังก์ชัน ความต่อเนื่องเอกรูป ทฤษฎีอนุพันธ์และปริพันธ์ ลำดับและอนุกรมของจำนวนจริง การหาอินทิกรัลรีมันน์

        ความผิดพลาดและผลของความผิดพลาด การหารากจริงของสมการแบบไม่เป็นเชิงเส้น การหารากของระบบสมการเชิงเส้น การหารากของระบบสมการแบบไม่เป็นเชิงเส้น การประมาณค่าในช่วง การประมาณค่าของฟังก์ชัน การหาอนุพันธ์เชิงตัวเลข และการอินทิเกรตเชิงตัวเลข

        อินทิกรัลรีมันน์ – สตีลต์เชส (The Riemann-Stieltjes integral ) ลำดับและอนุกรมของฟังก์ชัน ทฤษฎีของเลเบล์ก

        จำนวนเชิงซ้อน การหาอนุพันธ์ การหาปริพันธ์ ทฤษฎีบทของโคซี สูตรปริพันธ์ของโคซี อนุกรรมของเทเลอร์ อนุกรมของโลรองต์ ส่วนตกค้าง การส่งคงแบบ และการประยุกต์

        ฟังก์ชันวิเคราะห์ อนุกรมกำลัง การแปลงเมอบิอุส ปริพันธ์เชิงซ้อน ทฤษฎีโคซี สูตรของปริพันธ์โคซีและผลสืบเนื่อง แคลคูลัสของส่วนตกค้าง ฟังก์ชันฮาร์มอนิก

        พัฒนาการเรขาคณิตนอกแบบยุคลิด เรขาคณิตไฮเพอร์โบลิก เรขาคณิตอิลลิปติก เรขาคณิตเชิงทรงกลม ความไม่ต้องกันของเรขาคณิตนอกแบบยุคลิด

        มโนภาพเบื้องต้นเกี่ยวกับเรขาคณิตเชิงภาพฉาย ภาวะคู่กัน (dual) ความสัมพันธ์ ฮาร์มอร์นิก ภาคตัดกรวย ทฤษฎีบทปาสคาลและบริอองซองขั้วและเชิงขั้ว พื้นที่ผิวกำลังสอง เรขาคณิตอิงระยะทาง

        ทฤษฎีเส้นโค้งและผิว โดยวิธีสมการเชิงอนุพันธ์

        จุดกำเนิดของทฤษฎีกราฟ กราฟต้นไม้ ออยเลอร์เลียน ฮามิลโทเนียนกราฟ พลานาลิตี้ ภาวะคู่กัน การระบายสีกราฟ ไดกราฟ และแมทซิ่ง

        ย่านใกล้เคียง เซตเปิด เซตปิด ภายใน ขอบ ลิมิตของเซต ลิมิตของลำดับ ลำดับโคชี ลิมิตของฟังก์ชัน ภาวะต่อเนื่อง ภาวะต่อเนื่องในปริภูมิเมทริกซ์ สมบัติบางประการของฟังก์ชันต่อเนื่อง ความต่อเนื่องเอกรูป ปริภูมิย่านใกล้เคียง ปริภูมิทอพอโลยี ความสมมูลเชิงทอพอโลยี

        มโนภาพเชิงทอพอโลยีพื้นฐาน เส้นและระนาบของทอพอโลยี ปริภูมิเชิงทอพอโลยี ฐานและฐานย่อยของทอพอโลยี ภาวะต่อนื่องและการสมมูลเชิงทอพอโลยี สมานสัณฐานและยืนยงเชิงทอพอโลยี ปริภูมิอิงระยะทาง

        รหัส ความคลาดเคลื่อน อัตราเร็วของข่าวสาร ความเชื่อถือได้ พีชคณิตบนรหัส รหัสเชิงเส้น การใช้เมทริกซ์ในรหัสเชิงเส้น แมกซิมัมไลลิฮูดสำหรับรหัสเชิงเส้น ขอบเขตของรหัส รหัสสมบูรณ์ รหัสชามมิง รหัสขยาย รหัสโกเลย์ รหัสไซคลิก

        ออพทิไมเซชันของฟังก์ชันตัวแปรเดียวและหลายตัวแปร ทฤษฎี และเทคนิคการแก้ปัญหาในโปรแกรมเชิงเส้นและโปรแกรมไม่เป็นเชิงเส้น ตัวอย่างออพทิไมเซชันและการประยุกต์

        ทฤษฎีที่ใช้ในการควบคุมผลระบบต่าง ๆ ได้แก่ ระบบกลศาสตร์ ระบบเคมี และระบบไฟฟ้า การจำลองเลียนแบบระบบเหล่านี้ เทคนิคการแก้ปัญหา และการเปลี่ยนระบบ การวิเคราะห์เสถียรภาพ ผลตอบสนองความถี่

        จัดให้มีกิจกรรมเพื่อเตรียมความพร้อมผู้เรียนก่อนออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพใด ด้านการรับรู้ลักษณะ และโอกาสของการประกอบอาชีพ การพัฒนาด้านผู้เรียนให้มีความรู้ ทักษะ เจตคติ แรงจูงใจ และคุณลักษณะที่เหมาะสมกับวิชาชีพ โดยการกระทำในสถานการณ์หรือรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับงานในวิชาชีพ

        ให้ทำการฝึกงานที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์ คณิตศาสตร์ประยุกต์ สถิติ หรือคอมพิวเตอร์กับหน่วยงานของรัฐบาล หรือเอกชน

        สัมมนาในเรื่องที่นักศึกษาสนใจหรือให้สอดคล้องกับท้องถิ่น ให้อยู่ในดุลพินิจของผู้สอน

        เรื่องพิเศษทางคณิตศาสตร์ที่กำลังเป็นที่สนใจร่วมกันระหว่างนักศึกษาและอาจารย์

        การเก็บรวบรวมข้อมูล การนำเสนอข้อมูล การวัดแนวโน้มเข้าสู่ส่วนกลาง เปอร์เซ็นต์ไทล์ เดไซล์ และควอไทล์ การกระจาย ความเบ้ ความโด่ง ความน่าจะเป็น การแจกแจง ความน่าจะเป็นของตัวแปรสุ่มแบบไม่ต่อเนื่องและแบบต่อเนื่อง ค่าคาดหมายของตัวแปรสุ่ม ความแปรปรวนและความเบี่ยงเบนมาตรฐานของตัวแปรสุ่ม การแจกแจงทวินาม การแจกแจงปัวซอง การ แจกแจงไฮเพอร์จีออเมตริก การแจกแจงปกติ การแจกแจงแบบที การแจกแจงไคกำลังสอง การ แจกแจงแบบเอฟ ทฤษฎีการสุ่มตัวอย่าง ทฤษฎีการประมาณค่าและการทดสอบสมมติฐานเกี่ยวกับค่าเฉลี่ย สัดส่วน และความแปรปรวนของประชากรหนึ่งกลุ่มและสองกลุ่ม

        การทดสอบไคกำลังสอง การทดสอบแบบเอฟ การวิเคราะห์ความแปรปรวนชนิดทางเดียวและสองทาง การเปรียบเทียบพหุคูณ การวิเคราะห์การถดถอยและสหสัมพันธ์ สถิติแบบนอนพาราเมตริกเบื้องต้น เลขดรรชนีและอนุกรมเวลาเบื้องต้น

        ความหมาย ขอบเขต และประโยชน์ของสถิติ ระเบียบวิธีการทางสถิติ การเก็บรวบรวมข้อมูล การนำเสนอข้อมูล การจัดแนวโน้มเข้าสู่ส่วนกลาง เปอร์เซนต์ไทล์ เดไซล์ และควอไทล์ การวัดการกระจาย ความเบ้ ความโด่ง ความน่าจะเป็นเบื้องต้น ค่าคาดหมาย และความแปรปรวนของตัวแปรสุ่ม การแจกแจงความน่าจะเป็นแบบไม่ต่อเนื่องและแบบต่อเนื่อง ทฤษฎีการสุ่มตัวอย่าง ทฤษฎีการประมาณค่าและการทดสอบสมมุติฐาน เกี่ยวกับค่าเฉลี่ย สัดส่วน และความแปรปรวนของประชากรหนึ่งกลุ่มและสองกลุ่ม

        ความน่าจะเป็น ตัวแปรสุ่มและการแจกแจงความน่าจะเป็น การแจกแจงความน่าจะเป็นร่วม การแจกแจงความน่าจะเป็นมาร์จินัล การแจกแจงความน่าจะเป็นแบบมีเงื่อนไข การแจกแจงความน่าจะเป็นของตัวแปรสุ่มอิสระ ค่าคาดหวังและความแปรปรวนของตัวแปรสุ่ม โมเมนต์และฟังก์ชันบังเกิดโมเมนต์ โมเมนต์ร่วมและฟังก์ชันบังเกิดโมเมนต์ร่วม ทฤษฎีบทเชบีเชฟ การแจกแจงความน่าจะเป็นของตัวแปรไม่ต่อเนื่อง การแจกแจงความน่าจะเป็นของตัวแปรแบบต่อเนื่อง การแปลงตัวแปร

        ทฤษฎีตัวอย่างสุ่ม การแจกแจงของตัวสถิติที่มีจากประชากรปกติ ทฤษฎีลิมิต การอนุมานเชิงสถิติ การประมาณค่าแบบจุด ตัวประมาณค่าที่ดี (ความไม่เอนเอียง มีประสิทธิภาพ มีความแนบนัย และมีความเพียงพอ) การหาตัวประมาณค่าโดยวิธีโมเมนต์ วิธีอัตราส่วนภาวะความน่าจะเป็นสูงสุด วิธีกำลังสองน้อยที่สุด และวิธีของเบย์ ทฤษฎีการทดสอบสมมติฐานของนีย์แมนและเพียร์สัน การทดสอบที่มีอำนาจสูงสุด การทดสอบอัตราส่วนภาวะน่าจะเป็น และการทดสอบไคกำลังสอง

        ตัวแบบการถดถอยเชิงเส้น และข้อสมมุติที่เกี่ยวข้อง สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ การประมาณค่าพารามิเตอร์ของสัมประสิทธิ์การถดถอย การพยากรณ์ การทดสอบสมมติฐานของสัมประสิทธิ์การถดถอย การตรวจสอบความเหมาะสมของตัวแบบการถดถอย การพัฒนาตัวแบบ การเปรียบเทียบตัวแบบของสมการถดถอยที่ไม่ใช่เชิงเส้น การประมาณค่าพารามิเตอร์ของสมการถดถอยที่ไม่ใช่เชิงเส้น ความหมายของสัมประสิทธิ์การถดถอย การทดสอบสมการถดถอยที่ไม่ใช่ เชิงเส้นโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวน

        การทดสอบสมมติฐานในกรณีตัวอย่างกลุ่มเดียว ตัวอย่างสองกลุ่มที่สัมพันธ์กัน ตัวอย่างสองกลุ่มที่เป็นอิสระจากกัน ตัวอย่างมากกว่าสองกลุ่มที่สัมพันธ์กัน ตัวอย่างมากกว่าสองกลุ่มที่เป็นอิสระจากกัน การวัดความสัมพันธ์และการทดสอบความมีนัยสำคัญโดยใช้สถิตินอนพาราเมตริก

        ตัวแบบอนุกรมเวลา การวิเคราะห์แนวโน้ม การแยกส่วนประกอบ เทคนิคการปรับให้เรียบ การวิเคราะห์ความผันแปรตามฤดูกาล การวิเคราะห์ความผันแปรตามวัฏจักร ความผันแปรที่ไม่สม่ำเสมอ การถดถอยที่ใช้ข้อมูลอนุกรมเวลา การพยากรณ์โดยใช้วิธี Box และ Jenkins การพยากรณ์โดยใช้อนุกรมเวลา และการตรวจสอบการพยากรณ์

        ตัวแบบการวิจัยดำเนินงาน กำหนดการเชิงเส้น ปัญหาควบคู่ การวิเคราะห์ความไว ปัญหาการขนส่ง ปัญหาการจัดงาน การตัดสินใจและทฤษฎีเกม

        การวิเคราะห์ข่ายงาน CPM และ PERT ตัวแบบสินค้าคงคลัง ตัวแบบแถวคอย การจำลองปัญหา และกำหนดการไดนามิค

        หลักการของการควบคุมคุณภาพ การสร้างคุณภาพ แผนภูมิควบคุมตัวแปร แผนภูมิควบคุมลักษณะ เทคนิคการควบคุมคุณภาพอื่น ๆ การวิเคราะห์สมรรถภาพกระบวนการ การสุ่มตัวอย่างเพื่อการยอมรับตัวแปร การสุ่มตัวอย่างเพื่อการยอมรับลักษณะ วิธีสุ่มตัวอย่างเพื่อการยอมรับอื่นๆ และระบบควบคุมคุณภาพ ISO

        ความหมายของการวิจัย การวางแผนและวิธีการวิจัยเบื้องต้น วิธีการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ การสร้างและการพัฒนาเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูล การสุ่มตัวอย่าง การวิเคราะห์ข้อมูล การเขียนรายงานการวิจัย และการประเมินผลการวิจัย

        ศึกษาหลักการพื้นฐานของระบบปฏิบัติการ ชนิดของระบบดำเนินงาน ขบวนการ การโปรแกรมขนาน การติดต่อแบบได้จังหวะ บริเวณวิกฤต ซีมาฟอร์ ล็อคถาวร ระบบการจัดแฟ้มข้อมูล การป้องกันทรัพยากร หน่วยความจำโดยตรง หน่วยความจำแคชและหน่วยความจำเสมือน

        ศึกษาทฤษฏีและเทคโนโลยีที่สำคัญของการสื่อสารข้อมูลและเครือข่าย การส่งข้อมูล การเข้ารหัสข้อมูลและการควบคุมความผิดพลาด อุปกรณ์ทางด้านการสื่อสาร สื่อกลาง มาตรฐานระบบเปิด พื้นฐานอินเตอร์เน็ทและทีซีพี/ไอพีโปรโตคอล เทคโนโลยีของเครือข่ายคอมพิวเตอร์ระยะใกล้และระยะไกล

        ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับฐานข้อมูล เป้าหมายของระบบจัดการฐานข้อมูล ความไม่พึ่งพิงของข้อมูลบูรณภาพและความเชื่อถือได้ การจัดองค์การเชิงตรรกะและเชิงกายภาพ เค้าร่างและเค้าร่างย่อย ตัวแบบข้อมูลเชิงลำดับชั้น เชิงข่ายงาน และเชิงสัมพันธ์ บรรทัดฐานข้อมูล ภาษานิยามข้อมูลพจนานุกรมข้อมูล การสืบค้นข้อมูล การจัดแฟ้มข้อมูล ความปลอดภัยของแฟ้มข้อมูล ระบบการสำรอง ข้อมูลและการเรียกคืน การวิเคราะห์ออกแบบข้อมูล การบริหารฐานข้อมูล

        ศึกษาโครงสร้างการเก็บข้อมูลแบบ แสตก คิว ลิงค์ลิส ทรี กราฟ ตารางแฮช เทคนิคการจัดเรียง และ การค้นหาข้อมูล การออกแบบและการวิเคราะห์อัลกอริทึม หลักพื้นฐานการจัดการหน่วยความจำ

        หลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ กำหนดประเด็นการประกันคุณภาพหลักสูตรไว้ดังนี้

                1. กำหนดเกณฑ์และระบบในการคัดเลือกนักศึกษาที่เหมาะสมกับสาขาวิชา
                2. แต่งตั้งอาจารย์ประจำหลักสูตรที่มีคุณสมบัติตรงและ/หรือสัมพันธ์กับสาขาวิชา
                3. จัดกระบวนการเรียนรู้โดยเน้นการเรียนแบบใฝ่รู้ (Active Learning)
                4. จัดการเรียนรู้โดยใช้สื่อประสมอย่างหลากหลาย
                5. มีแผนการบริหารการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ
                6. จัดทำมาตรฐานขั้นต่ำของการบริหารหลักสูตรสาขาวิชาให้บังเกิดประสิทธิผล
                7. มีการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบัณฑิตก่อนสำเร็จการศึกษา
                8. มีระบบการประเมินอาจารย์ชัดเจนและแจ้งผลให้ผู้เกี่ยวข้องทราบ
                9. ประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อหลักสูตรและการจัดการเรียนการสอนทุกภาคเรียน
                10. จัดทำรายงานผลการจัดการศึกษาทุกปี

                1. จัดให้มีวัสดุ ครุภัณฑ์ และอุปกรณ์ที่เอื้อต่อการจัดการเรียนการสอนอย่างเพียงพอ
                2. จัดหาทรัพยากรการเรียนการสอนให้เข้าเกณฑ์มาตรฐานของสาขาวิชา
                3. จัดห้องปฏิบัติการเพื่อเสริมทักษะวิชาชีพให้แก่นักศึกษา
                4. ร่วมมือกับสถาบันวิทยบริการจัดหาหนังสือและทรัพยากรการเรียนรู้ที่จำเป็น
                5. มีคอมพิวเตอร์และเครือข่ายสารสนเทศสำหรับสืบค้นข้อมูลเพียงพอกับจำนวนนักศึกษา
                6. มีแหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพที่ได้มาตรฐาน

                1. จัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพหลักตามจุดมุ่งหมายของหลักสูตร
                2. จัดอาจารย์ที่ปรึกษาประจำกลุ่มตลอดเวลาที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย
                3. จัดหาแหล่งทุนการศึกษาให้แก่นักศึกษาทั้งประเภททุนให้เปล่าและทุนกู้ยืม
                4. ส่งเสริมให้นักศึกษามีงานทำระหว่างเรียน
                5. จัดระบบสารสนเทศในการประกอบอาชีพและการศึกษาต่อ

                1. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมก่อนพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรทุกครั้ง
                2. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมทุก 2 ปี เพื่อนำมาปรับเป้าหมายการผลิตบัณฑิต
                3. สำรวจความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตทุก 2 ปี
                4. สำรวจภาวะการมีงานทำของบัณฑิตทุก ๆ ปี

            ในการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรให้มีกระบวนการดังนี้

                1. มีคณะกรรมการพัฒนาหลักสูตรที่มาจากผู้เกี่ยวข้อง มีคุณวุฒิตรงตามสาขาและ/หรือมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง
                2. มีการสำรวจความต้องการของสังคมเพื่อนำมาเป็นกรอบในการพัฒนาหลักสูตร
                3. มีการวิพากษ์การจัดทำหลักสูตรจากบุคคลที่เกี่ยวข้องและผู้ทรงคุณวุฒิภายนอก
                4. มีรายงานกระบวนการพัฒนาหลักสูตร และรายงานการประชุมคณะกรรมการร่างหลักสูตร
                5. มีนโยบายในการพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรรายวิชาทุก ๆ ปี
                6. มีแผนงานในการปรับปรุงหรือพัฒนาหลักสูตรสาขาวิชา ทุก ๆ 5 ปี

            กำหนดแนวทางการประเมินหลักสูตรไว้ดังนี้

                1. ประเมินผลการจัดการเรียนการสอนโดยผู้เรียนทุกภาคการศึกษา และประเมินโดยผู้สอนปีละครั้ง
                2. ประเมินผลการเรียนรู้ทุกรายวิชาทุกภาคการศึกษา และจัดให้มีการประเมินผลการเรียนรู้รวบยอดก่อนสำเร็จการศึกษาอย่างน้อย 2 ครั้ง
                3. ประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Performance Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                4. ประเมินผลกระทบจากการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Impact Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                5. มีการประเมินหลักสูตรทั้งระบบทุกรอบ 4 ปี

***********************

 

ภาคผนวก

 

ตารางแสดงรายการปรับปรุงหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ พ.ศ. 2549

ที่	รายการปรับปรุง	หลักสูตรเดิม	หลักสูตรปรับปรุง	คำชี้แจงเพิ่มเติม
1	ชื่อหลักสูตร	วิทยาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์	คงเดิม	จัดเป็น 3 แบบ คือ เอก - เดี่ยว, เอก - โท และ เอก - เอก
2	ชื่อปริญญา	วิทยาศาสตรบัณฑิต (คณิตศาสตร์)	คงเดิม	ไม่มีการปรับปรุง
3	ปรัชญาของหลักสูตร	ไม่มี	มี
4	วัตถุประสงค์ของหลักสูตร	3 ข้อ	4 ข้อ	ปรับปรุงใหม่ให้เหมาะสม
5	หลักสูตร	ไม่มีข้อกำหนดรายวิชาคอมพิวเตอร์และภาษาอังกฤษ	เรียนคอมพิวเตอร์ อย่างน้อย 5 นก. เรียนภาษาอังกฤษ อย่างน้อย 12 นก.	ภาษาอังกฤษจัดในหมวดวิชาศึกษาทั่วไป 6 น.ก. และหมวดวิชาเฉพาะ 6 น.ก.
	5.1 จำนวนหน่วยกิตรวม	ไม่น้อยกว่า 143 หน่วยกิต	เอกเดี่ยวไม่น้อยกว่า 131 หน่วยกิต เอก-โท ไม่น้อยกว่า 134 หน่วยกิต เอก-เอก ไม่น้อยกว่า 161 หน่วยกิต
	5.2 โครงสร้างของหลักสูตร
	(1) หมวดวิชาศึกษาทั่วไป	33 หน่วยกิต	31 หน่วยกิต
	(2) หมวดวิชาเฉพาะ	100 หน่วยกิต	เอกเดี่ยว91 นก.,เอก-โท97 นก,.เอก-เอก124 นก .
	2.1 วิชาแกน	12 หน่วยกิต	33 หน่วยกิต
	2.2 วิชาเฉพาะด้าน	66 หน่วยกิต	เอกเดี่ยว 54 นก., เอก-โท 42 นก., เอกคู่ 42 นก.
	2.3 วิชาโท/วิชาเอกอื่น	ไม่มี	เอกเดี่ยว – นก.,เอก-โท 15นก.,เอก-เอก 42 นก.
	2.4 วิชาประสบการณ์ฯ	7 หน่วยกิต	7 หน่วยกิต	คงเดิม
	2.5 วิชาวิทยาการจัดการ	15 หน่วยกิต	6 หน่วยกิต	จัดรวมไว้กับวิชาแกน
	(2) หมวดวิชาเลือกเสรี	ให้เลือกเรียน 10 หน่วยกิต	ให้เลือกเรียน 6 หน่วยกิต
	5.3 ระบบรหัสวิชา	จัดตามระบบ ISCED	ใช้ระบบเลข 7 หลัก จัดเลขหลักแรกให้ตรงกับรหัสคณะ เพื่อความสะดวกในการบริหารหลักสูตร
	5.4 คำอธิบายวิชา	เดิมมี 68 รายวิชา	มี 69 รายวิชา ปรับปรุง คำอธิบายใหม่ 67 รายวิชา	ตัดออก 1 รายวิชา เพิ่มใหม่ 2 รายวิชา
6	อาจารย์ประจำหลักสูตร	ไม่ระบุ	5 คน

 

 

หลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต

สาขาวิชาคณิตศาสตร์

 

 

 

 

 

หลักสูตรปรับปรุง

พ.ศ. 2549

 

 

 

 

 

 

คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

ไปบนสุด กลับไปหน้าหลัก