2. ชื่อปริญญา

        คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

                มุ่งความเป็นเลิศในการผลิตบัณฑิตให้เป็นนักวิชาการวัฒนธรรมที่เข้าใจในความหลากหลายทางวัฒนธรรม สามารถเป็นผู้นำในการอนุรักษ์และสืบสานความเป็นไทยในสากล และใช้วัฒนธรรมเป็นเครื่องมือในการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน

                1. เพื่อผลิตบัณฑิตให้มีความรอบรู้ทางด้านวัฒนธรรม และความรู้ทางทักษะเกี่ยวกับการจัดการทางวัฒนธรรม
                2. ให้ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับวัฒนธรรม มีเจตคติที่ดีและความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และสามารถดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับสังคมและวัฒนธรรม
                3. เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเลือกสรรวัฒนธรรมไปใช้ประโยชน์ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมได้
                4. เพื่อให้ผู้เรียนสามารถดำเนินงานอนุรักษ์และพัฒนางานด้านวัฒนธรรมในหน่วยงานทางวัฒนธรรมและหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้อง
                5. เพื่อให้ผู้เรียนมีพื้นฐานความรู้เพื่อศึกษาด้านวัฒนธรรมระดับสูงต่อไป รวมทั้งสามารถประกอบอาชีพอิสระได้อย่างมีประสิทธิภาพ

        เริ่มเปิดสอนในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549

        จะต้องเป็นผู้ที่สำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าระดับมัธยมศึกษาตอนปลายหรือเทียบเท่า และ/หรือ เป็นไปตามระเบียบข้อบังคับว่าด้วยการคัดเลือกบุคคลเข้าศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา และของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

        ตามเกณฑ์การคัดเลือกเข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษาของสำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษาและ/หรือเกณฑ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ซึ่งจะประกาศให้ทราบเป็นคราว ๆ ไป

        ใช้ระบบการศึกษาแบบทวิภาค (Semester) ในปีการศึกษาหนึ่ง ๆ แบ่งออกเป็น 2 ภาคการศึกษาปกติ โดย 1 ภาคการศึกษา มีระยะเวลาในการศึกษาไม่น้อยกว่า 15 สัปดาห์ หากมีการจัดการศึกษาในภาคฤดูร้อน (Summer Session) จะต้องมีระยะเวลาใน
การศึกษาไม่น้อยกว่า 8 สัปดาห์

        การคิดหน่วยกิต

                รายวิชาภาคทฤษฎีที่ใช้เวลาบรรยายหรืออภิปรายปัญหาไม่น้อยกว่า 15 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติ ให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค

                รายวิชาภาคปฏิบัติที่ใช้เวลาฝึกหรือทดลองไม่น้อยกว่า 30 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค

                การฝึกงานหรือการฝึกภาคสนาม ที่ใช้เวลาฝึกไม่น้อยกว่า 45 ชั่วโมง ต่อภาคการศึกษาปกติให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค

                การทำโครงงานหรือกิจกรรมการเรียนอื่นใดตามที่ได้รับมอบหมายที่ใช้เวลาทำโครงงานหรือกิจกรรมนั้น ๆ ไม่น้อยกว่า 45 ชั่วโมงต่อภาคการศึกษาปกติ ให้มีค่าเท่ากับ 1 หน่วยกิตระบบทวิภาค

9. ระยะเวลาการศึกษา

        ระยะเวลาในการศึกษาตลอดหลักสูตร รวมทั้งการฝึกประสบการณ์วิชาชีพ นักศึกษาประเภทเต็มเวลาจะต้องใช้เวลาในการศึกษาไม่น้อยกว่า 6 ภาคการศึกษาปกติ และจะต้องไม่เกิน 8 ปีการศึกษา

        การลงทะเบียนเรียนรายวิชา ในภาคการศึกษาปกตินักศึกษาจะต้องลงทะเบียนไม่น้อยกว่า 9 หน่วยกิต แต่จะต้องไม่เกิน 22 หน่วยกิต ส่วนในภาคฤดูร้อนจะลงทะเบียนเรียนได้ไม่เกิน 9 หน่วยกิต

12. อาจารย์ผู้สอน

        12.1 อาจารย์ประจำหลักสูตร

        12.2 อาจารย์ผู้สอน

        แผนการรับนักศึกษาและจำนวนนักศึกษาที่คาดว่าจะสำเร็จการศึกษา แสดงดังตาราง

            14.1 จัดการเรียนการสอนตามห้องเรียนที่มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์กำหนด

        14.2 ห้องปฏิบัติการศึกษา ค้นคว้าข้อมูลทางวัฒนธรรม 1 ห้อง

        14.3 โสตทัศนวัสดุ เช่น โปรเจกเตอร์มัลติมีเดีย วีดิทัศน์ คอมพิวเตอร์

        14.4 แหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพ เช่น พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อุทยานประวัติศาสตร์ สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัด ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย เป็นต้น

        หนังสือ ตำราเรียน วารสาร และเอกสารอื่นๆ ที่สัมพันธ์กับสาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษาในสำนัก วิทยบริการมีประมาณ 500 ฉบับ ดังต่อไปนี้

        15.2 ตัวอย่างรายชื่อหนังสือหมวดโบราณคดีและประวัติศาสตร์ศิลป์

        15.3 ตัวอย่างรายชื่อหนังสือหมวดสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา

        15.4 ตัวอย่างรายชื่อหนังสือหมวดปรัชญาและศาสนา

        15.5 ตัวอย่างรายชื่อหนังสือหมวดภาษาและวรรณคดีไทย

                1. สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคกลาง มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์
                2. สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์
                3. สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคอีสาน มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์
                4. สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคใต้ มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์
                5. สารานุกรมประวัติศาสตร์โลก ระพิน ทองระอา
                6. สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลฉบับใหม่ : เอเชีย ราชบัณฑิตยสถาน
                7. สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลฉบับใหม่ : ยุโรป ราชบัณฑิตยสถาน
                8. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และภูมิปัญญา จังหวัดนครสวรรค์ กระทรวงศึกษาธิการ
                9. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และภูมิปัญญา จังหวัดอุทัยธานี กระทรวงศึกษาธิการ
                10. วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์ และภูมิปัญญา จังหวัดชัยนาท กระทรวงศึกษาธิการ

                1. วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
                2. วารสารราชบัณฑิตยสถาน ราชบัณฑิตยสถาน
                3. วารสารสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
                4. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
                5. วารสารรูสะมิแล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
                6. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
                7. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
                8. วารสารวัฒนธรรมไทย สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ
                9. วารสารสถาบันวิจัยศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร
                10. วารสารภาษาและหนังสือ สมาคมภาษาและหนังสือแห่งประเทศไทย

        15.10 ตัวอย่างรายชื่อตำราภาษาต่างประเทศ

        การสืบค้นจากเว็บไซต์ http://127.0.0.1:5432/HWWMDS/Main.nsp ของสำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ สามารถสืบค้นวารสาร (Journal) ทางด้านวิทยาศาสตร์ได้ทั่วโลก

         * หมายเหตุ : ประมาณการค่าใช้จ่ายต่อหัวในการผลิตบัณฑิตตามหลักสูตร 1,500 บาท/ปี

        หลักสูตศิลปศาสตรบัณฑิต สาชาวิชาวัฒนธรรมศึกษา มีรายละเอียดดังต่อไปนี้

                จำนวนหน่วยกิตรวมตลอดหลักสูตรไม่น้อยกว่า 130 หน่วยกิต

        17.2 โครงสร้างของหลักสูตร

            รายวิชาตามหลักสูตรกำหนดด้วยรหัสวิชาโดยใช้ระบบตัวเลข 7 หลัก โดยมีความหมายดังนี้

                เลขตัวแรก แทนคณะ

                เลขตัวที่ 2,3 แทนหมู่วิชา

                เลขตัวที่ 4 บ่งบอกถึงระดับความยากง่ายหรือชั้นปี

                เลขตัวที่ 5 บ่งบอกถึงลักษณะเนื้อหาวิชา

                เลขตัวที่ 6,7 บ่งบอกถึงลำดับก่อนหลังของวิชา

            รหัสตัวเลขตัวแรกแทนคณะที่เปิดสอนดังนี้

                1 หมายถึง คณะครุศาสตร์ 2 หมายถึง คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์

                3 หมายถึง คณะวิทยาการจัดการ 4 หมายถึง คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

                5 หมายถึง คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม กลุ่มวิชาเกษตรศาสตร์

                6 หมายถึง คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม กลุ่มวิชาอุตสาหกรรม

                ตัวเลขแสดงหลังชื่อรายวิชา หมายถึง จำนวนหน่วยกิต (บรรยาย–ปฏิบัติ–ศึกษาด้วยตนเอง) โดย

                บรรยาย หมายถึง จำนวนชั่วโมงบรรยาย = จำนวนหน่วยกิตบรรยาย

                ปฏิบัติ หมายถึง จำนวนชั่วโมงปฏิบัติ = จำนวนหน่วยกิตปฏิบัติ

               จำนวนหน่วยกิต x 3 = จำนวนชั่วโมงทฤษฎี+จำนวนชั่วโมงปฏิบัติ+จำนวนชั่วโมงศึกษาด้วยตนเอง

        รายละเอียดของหลักสูตรแต่ละหมวดวิชามีดังนี

        ก. หมวดวิชาศึกษาทั่วไป 

        ข. หมวดวิชาเฉพาะ จำนวน 63 หน่วยกิต แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้

            (1) วิชาแกน จำนวน 24 หน่วยกิต มีรายวิชาดังต่อไปนี้

            (2) วิชาเฉพาะด้าน บังคับ จำนวน 42 หน่วยกิต มีรายวิชาดังต่อไปนี้

            (3) วิชาเฉพาะด้าน เลือก จำนวนไม่น้อยกว่า 20 หน่วยกิต ให้เลือกเรียนจากรายวิชาดังต่อไปนี้

            (4) วิชาประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 7 หน่วยกิต มีรายวิชาดังต่อไปนี้

        ค. หมวดวิชาเลือกเสรี จำนวน 6 หน่วยกิต

                ให้นักศึกษาเลือกเรียนวิชาใด ๆ ในระดับปริญญาตรีที่เปิดสอนในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ โดยไม่ซ้ำกับรายวิชาที่เคยเรียนมาแล้ว และต้องไม่เป็นรายวิชาที่กำหนดให้เรียนโดยไม่นับ หน่วยกิต รวมในเกณฑ์การสำเร็จหลักสูตรสาขาวิชานั้น ๆ

                วิชาแกน จำนวน 24 หน่วยกิต

        การพูดในชีวิตประจำวัน ความมุ่งหมายของการพูด และหลักการฝึก การสร้างบุคลิกภาพ การใช้เสียง ความมั่นใจ ตลอดจนลีลาการดำเนินเรื่อง และการใช้ภาษา การพูดอธิบาย พรรณนาและเล่าเรื่องในสภาวะและจุดมุ่งหมายที่กำหนดขึ้น การใช้จิตวิทยาเพื่อจูงใจ
ผู้ฟัง รูปแบบต่างๆ ของการพูดในที่ชุมชน และการฝึกปฏิบัติ

        ศึกษากลวิธีการวางโครงเรื่อง การลำดับความคิด การเขียนย่อหน้าหรืออนุเฉท (Paragraph) การเขียนสารคดี การเขียนบทความ การเขียนเรียงความ การเขียนข่าวประชาสัมพันธ์ การเขียนคำขวัญ การเขียนสรุปความจากการฟังและการอ่าน เน้นการฝึกเขียน
และมีผลงานทุกสัปดาห์

        พัฒนาภาษาอังกฤษทั้งสี่ คือ ฟัง พูด อ่านและเขียน ให้ผู้เรียนมีความรู้และความสามารถในการใช้ภาษาเพื่อพัฒนาอาชีพในแต่ละสาขาที่เกี่ยวข้องกับผู้เรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ รวมทั้งศึกษาโครงสร้างไวยากรณ์ทางภาษาที่เกี่ยวข้องในเนื้อหาวิชาแต่ละอาชีพอย่างมีระบบ

        ศึกษาความหมาย ลักษณะ และขอบเขตของวิชามานุษยวิทยา ศึกษาแนวคิดทฤษฎี และมโนทัศน์พื้นฐานทางมานุษยวิทยาวัฒนธรรมเพื่อเป็นแนวทางในการศึกษาในระดับขั้นสูงต่อไป หรือเป็นแนวทางในการประยุกต์ใช้เพื่อทำความเข้าใจปรากฏการณ์ทางสังคมวัฒนธรรมที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน รวมถึงศึกษาความสัมพันธ์ของมนุษย์กับสังคมวัฒนธรรมในแง่มุมต่างๆ ตามทัศนะทางมานุษยวิทยา อันได้แก่เรื่องมนุษย์กับอาหาร ระบบเศรษฐกิจ การแต่งงาน ครอบครัวและระบบเครือญาติ การแบ่งแยกทางเพศ องค์กรสังคม และ
การเมือง วัฒนธรรมและบุคลิกภาพ มนุษย์กับศาสนา มนุษย์กับศิลปะ และวัฒนธรรมกับการเปลี่ยนแปลง

        ศึกษาประวัติศาสตร์ไทยก่อนสมัยสุโขทัย ลักษณะการปกครอง เศรษฐกิจ สังคม และความสัมพันธ์กับต่างประเทศในสมัยสุโขทัย อยุธยา ธนบุรี จนถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้นโดยสังเขป การปรับตัวเข้าสู่ยุคใหม่นับตั้งแต่รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทั้งด้านการเมือง การปกครอง เศรษฐกิจ และสังคม จนถึงปัจจุบัน

        ศึกษาความหมายของคำว่า วิชา “โบราณคดี” ประวัติ ประโยชน์ และประเภทของวิชาโบราณคดี ความสัมพันธ์ของวิชาโบราณคดีกับวิชาการแขนงอื่น ศึกษาหลักและสังกัปของวิชาโบราณคดีสมัยก่อนประวัติศาสตร์และสมัยประวัติศาสตร์ กฎหมายคุ้มครองโบราณคดี ศิลปวัตถุสถาน และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ การวางแผน การบริหาร การประชาสัมพันธ์ และการฝึกปฏิบัติงานโบราณคดี

        ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะพื้นฐานของธุรกิจประเภทต่าง ๆ และองค์ประกอบที่ใช้ในการประกอบธุรกิจ ได้แก่ การจัดการ การบัญชี การเงิน การตลาด การบริหารบุคคล การบริหารสำนักงาน ซึ่งครอบคลุมถึงเอกสารทางธุรกิจประเภทต่าง ๆ แนวทางการประกอบธุรกิจ ตลอดจนศึกษาปัญหาที่เกี่ยวข้องในการดำเนินธุรกิจ ตลอดจนจรรยาบรรณของนักธุรกิจ

        ศึกษาเกี่ยวกับเกี่ยวกับโครงสร้างและวิธีการใช้โปรแกรมสำเร็จรูปต่าง ๆ ที่นิยมใช้ในปัจจุบัน เช่น การใช้ซอฟต์แวร์ชุดสำนักงาน ระบบฐานข้อมูล อิเล็กทรอนิกส์เวอร์คชีต เวอร์ดโปรเซสเซอร์ ฯลฯ

                วิชาเฉพาะด้าน บังคับ จำนวน 42 หน่วยกิต

        ศึกษาความหมายของวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ ความเกี่ยวพันระหว่างประวัติศาสตร์ศิลปะกับโบราณคดี ความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ศิลปะ โบราณคดีและลักษณะศิลปะตะวันตกและไทย ตั้งแต่ก่อนสมัยประวัติศาสตร์จนถึงสมัยปัจจุบัน ความสัมพันธ์ระหว่างประวัติศาสตร์ศิลปะ และโบราณคดีไทยกับของประเทศข้างเคียง

        ศึกษาลักษณะ ความเป็นมา ความสำคัญ วิวัฒนาการเครื่องดนตรี การประสมวง ทำนอง จังหวะของดนตรีไทย ความสัมพันธ์ระหว่างดนตรีกับนาฏศิลป์ ค่านิยมของคนไทย ตลอดจนการส่งเสริม การอนุรักษ์ พัฒนาดนตรีไทย การฝึกปฏิบัติเบื้องต้น ศึกษาลักษณะประวัติความเป็นมา ความสำคัญ วิวัฒนาการของนาฏศิลป์ไทย ในด้านการแต่งกาย ท่ารำ เพลงประกอบ และอุปกรณ์การแสดง ความสัมพันธ์ระหว่างดนตรี นาฏศิลป์ไทยกับนาฏศิลป์พื้นบ้าน ค่านิยมของคนไทย ตลอดจนการส่งเสริม อนุรักษ์ และพัฒนานาฏศิลป์ไทย การฝึกปฏิบัติเบื้องต้น

        ศึกษาความหมาย ประวัติความเป็นมา ประเภท และคุณค่าของคติชนวิทยา ศึกษาระเบียบวิธีการรวบรวม การจำแนกและการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการใช้เทคโนโลยี แสวงหาและถ่ายทอดข้อมูล ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างคติชนวิทยากับศาสตร์แขนงอื่นๆ ศึกษา
แนวคิดและวิธีการศึกษาภูมิปัญญาไทย เปรียบเทียบกับภูมิปัญญาท้องถิ่น ในด้านคุณค่าของการสร้างสรรค์พัฒนา และสืบทอดภูมิปัญญาต่อวิถีชีวิตไทย เน้นการฝึกปฏิบัติภาคสนาม

        ศึกษาลักษณะทั่วไปของวรรณกรรม ประเภทของวรรณกรรมไทย ยุคสมัย และความคลี่คลายของวรรณกรรมไทย วิเคราะห์ลักษณะของสังคมไทย วิถีชีวิต ค่านิยม ขนบประเพณี ความเชื่อที่ปรากฏในวรรณกรรมไทยเรื่องที่สำคัญๆ ทั้งร้อยแก้วและร้อยกรอง

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด  ที่เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านมนุษยศาสตร์ เช่น ประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ วรรณคดี  มานุษยวิทยา  วัฒนธรรม โบรานคดี เป็นต้น  เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์  เช่น การรู้ศัพท์  การอ้างถึง  คำเชื่อม  ข้อความ  การจับใจความสำคัญ  เหตุและผล  ทัศนคติของผู้เขียน  และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาความเป็นมาของอารยธรรมตะวันออก อารยธรรมอินเดียและจีน โดยเน้นถึงอิทธิพลของอารยธรรมตะวันออกที่มีต่อชาติไทย

        ศึกษาความเป็นมาของอารยธรรมอียิปต์ เมโสโปเตเมีย และดินแดนใกล้เคียง กรีก โรมัน ตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 5 โดยเน้นอิทธิพลของอารยธรรมที่มีต่อโลก

        ศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่นสมัยต่างๆ หลักฐานทางประวัติศาสตร์ในท้องถิ่น ขนบธรรมเนียมประเพณี ความคิดความเชื่อของท้องถิ่น อิทธิพลของอารยธรรมต่างๆ ที่มีต่อท้องถิ่น โดยจัดการเรียนการสอนให้เหมาะสมกับท้องถิ่นของสถาบันการศึกษา

        ศึกษาประวัติและวิวัฒนาการของพิพิธภัณฑสถานทั้งของไทยและต่างประเทศ การจัดพิพิธภัณฑสถานแบบต่างๆ การจัดระบบวัตถุของพิพิธภัณฑสถาน การนำชม และการแต่งหนังสือนำชม การจัดแสดงชั่วคราว การนำสิ่งของไปแสดงนอกพิพิธภัณฑ์ การเขียนป้ายประจำวัตถุ การรักษาความปลอดภัย การซ่อมสงวนรักษาศิลปวัตถุ การประชาสัมพันธ์ การบริหารพิพิธภัณฑสถาน ฝึกปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องกับการจัดพิพิธภัณฑสถาน การจัดแสดงโบราณวัตถุ หรือศิลปวัตถุ

        เลือกปัญหาที่สำคัญทางวัฒนธรรมมาศึกษาวิเคราะห์โดยละเอียด ศึกษาถึงทัศนะและสำนึก ความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหาเหล่านั้น โดยการอภิปรายและสัมมนา

        ศึกษาแนวคิดทฤษฎีวัฒนธรรมและสังคม (Cultural and Social Theories) ได้แก่ ทฤษฎีมานุษยวิทยาวัฒนธรรม (Cultural Anthropology) ทฤษฎีหลังสมัยใหม่ (Post-Modern) ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น และทฤษฎีที่ให้ความสำคัญแก่ชุมชนและวัฒนธรรมชุมชน โดยเน้นทฤษฎีที่ว่าด้วยฐานะและบทบาทของวัฒนธรรมในสังคมเพื่อใช้เป็นกรอบหรือแนวทางในการวิจัยทางวัฒนธรรม ศึกษาระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์ โดยเน้นการวิจัยภาคสนาม (Field Research) ได้แก่ วิธีการเก็บข้อมูลภาคสนาม การตีความข้อมูลที่ได้จากภาคสนาม การวิเคราะห์และประเมินผลข้อมูลในการปฏิบัติงานภาคสนาม ตลอดจนการเขียนรายงานการวิจัย

        ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะทั่วไปของสังคมและวัฒนธรรมไทย เอกลักษณ์ของสังคมไทย การรักษาเสถียรภาพของสังคม วัฒนธรรมของชาติ และวัฒนธรรมของท้องถิ่น ที่สำคัญการพัฒนาและการสืบทอดวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมไทย

        ศึกษาองค์ประกอบทางด้านภูมิศาสตร์ กับลักษณะทางด้านสังคมและวัฒนธรรมของมนุษย์ ที่ส่งผลให้เกิดรูปแบบของการดำรงชีวิตของมนุษย์ในภูมิภาคต่างๆ ของโลก ได้แก่ การปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ระดับความก้าวหน้าทางวิทยาการ การใช้ที่ดินแบบต่างๆ ลักษณะความแตกต่างทางเศรษฐกิจ ทางสังคมและการปกครอง

        หลักการและทฤษฎีการประชาสัมพันธ์ จิตวิทยามวลชน การสื่อข่าว การเขียนข่าว และการนำเสนอข่าวสารข้อมูลด้านวัฒนธรรม การวางแผน การออกแบบ และปฏิบัติการจัดนิทรรศการเพื่อการโฆษณาและประชาสัมพันธ์ รวมทั้งรูปแบบและการบริหารงานประชาสัมพันธ์ด้านวัฒนธรรมผ่านระบบสารสนเทศ

        ศึกษาหลักการ แนวคิด วัตถุประสงค์ โครงสร้างของการจัดตั้งองค์กรทางวัฒนธรรม ภาระหน้าที่รับผิดชอบขององค์การ การบริหารงานบุคลากร นโยบายบทบาท หน้าที่ วัสดุอุปกรณ์ การเงิน งบประมาณ ภารกิจตามงาน เป็นต้น

        ศึกษาสมบัติวัฒนธรรม การอนุรักษ์วัฒนธรรมบุคคล การสำรวจแหล่งข้อมูล การเก็บข้อมูลและการจัดระบบข้อมูลทางวัฒนธรรมประเภทต่างๆ การเผยแพร่งานวัฒนธรรมทางสื่อมวลชน

        ศึกษากฎหมายต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม เช่น กฎหมายลิขสิทธิ์ กฎหมายคุ้มครองโบราณศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ กฎหมายส่งเสริม และรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม กฎหมายคุ้มครองศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน การอนุรักษ์ธรรมชาติ การอนุรักษ์ศิลปกรรมและโบราณสถาน โบราณวัตถุและกฎหมายอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมไทย

                วิชาเฉพาะด้าน เลือก จำนวน 20 หน่วยกิต

        ศึกษาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับการจัดองค์ประกอบและหลักการ วิธีการจัดผลิตสื่อ กิจกรรมอันเป็นเครื่องมือเผยแพร่วัฒนธรรมในรูปแบบต่างๆ เช่น ภาพนิ่ง เทปโทรทัศน์ เทปบันทึกเสียง การจัดรายการวิทยุ โทรทัศน์ การแสดงละครทางสื่อมวลชน

        ศึกษาและวิเคราะห์สภาวะความสุขและความทุกข์ของมนุษย์ สาเหตุของความทุกข์และความสุข รวมทั้งวิธีการหลีกหนีความทุกข์และการสร้างความสุขในระดับต่างๆ

        ศึกษาศิลปะอินเดีย ลังกา ชวา พม่า มอญ และเขมรสมัยต่างๆ และอิทธิพลของศิลปะต่างชาติที่เกี่ยวข้องกับศิลปะในประเทศไทย เน้นเป็นพิเศษในเรื่องศิลปะอินเดีย โดยการศึกษาศิลปะอินเดียตั้งแต่อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ ศิลปะอินเดียแบบทมิฬ และศิลปะอินเดียทางภาคเหนือ และความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะอินเดียกับศิลปะไทย

        ศึกษาปฏิบัติการวาดเส้น ถ่ายรูปแบบในลักษณะ 2 มิติ ที่เน้นรูปแบบศิลปกรรม ทั้งจิตรกรรม ประติมากรรม และสถาปัตยกรรม ของศิลปกรรมในแต่ละยุคสมัย

        ศึกษาความเป็นมา รูปแบบ วิวัฒนาการ เทคนิคในการผลิต ประโยชน์ใช้สอยและสุนทรียภาพของศิลปกรรมพื้นเมือง อิทธิพลของสังคมและวัฒนธรรมที่มีต่องานศิลปกรรมพื้นเมือง การอนุรักษ์ พัฒนาและส่งเสริมศิลปกรรมพื้นเมืองแต่ละประเภท

        ศึกษาเอกสารโบราณยุคต่างๆ ของไทย ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์ ในด้านที่มา ลักษณะอักษร อักขรวิธี วิวัฒนาการของตัวอักษร วัสดุที่ใช้ในการเขียนตลอดจนการอ่านเอกสารโบราณ การคัดลอก การเก็บรักษาอย่างถูกวิธี

        ศึกษาความหมาย ประเภท ลักษณะร่วม และลักษณะเฉพาะของวรรณกรรมท้องถิ่น วรรณกรรมท้องถิ่นที่สำคัญ ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณกรรมท้องถิ่นกับวรรณกรรมแบบฉบับ ฝึกอ่านและวิเคราะห์วรรณกรรมท้องถิ่น

        ศึกษาเปรียบเทียบมติของท้องถิ่นในด้านต่างๆ เช่น ประเภท คุณค่า ฯลฯ ตลอดจนความสัมพันธ์และความแตกต่างของคติชน และให้มีภาคปฏิบัติในการเก็บข้อมูลที่ถูกต้องตามหลักวิชา

        ศึกษาความหมายของภาษาถิ่น การจำแนกภาษาไทยถิ่นในประเทศไทย ความแตกต่างของภาษาไทยถิ่นในด้านเสียง คำ ประโยค ความหมาย ฝึกเก็บข้อมูล และวิเคราะห์ภาษาไทยถิ่น ประยุกต์ใช้ความรู้วิชาภาษาถิ่นในการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย

        ศึกษาลักษณะ รูปแบบ กลวิธีในการแต่งวรรณกรรมท้องถิ่นต่างๆ สามารถวิเคราะห์ในเชิงวรรณศิลป์ ศึกษาวิธีอ่านและฉันทลักษณ์ของคำประพันธ์ของท้องถิ่น ศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมและคำประพันธ์ระหว่างท้องถิ่นต่างๆ

        ศึกษาและฝึกการใช้ภาษาอังกฤษทั้งสี่ทักษะ ด้านการฟัง พูด อ่าน และเขียน ให้ผู้เรียนมีความรู้และความสามารถในการใช้คำศัพท์ คำศัพท์เฉพาะ สำนวน และโครงสร้างทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่จำเป็นต่อการเรียนรู้เนื้อหาสาระในปริทรรศน์ทางวัฒนธรรม รวมทั้งฝึกการใช้ภาษาอังกฤษในบริบทของวัฒนธรรมที่หลากหลายได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม

        ศึกษาปรัชญา และแนวความคิดสำคัญทางประวัติศาสตร์ สำนักความคิดทางประวัติศาสตร์ วิวัฒนาการของปรัชญาประวัติศาสตร์ตะวันตก วิวัฒนาการของปรัชญาประวัติศาสตร์ไทยจากอดีตถึงปัจจุบัน ระเบียบวิธีวิจัยประวัติศาสตร์ เพื่อเป็นพื้นฐานสำหรับการศึกษาวิเคราะห์เอกสารและหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เน้นการฝึกปฏิบัติควบคู่กับการเรียนภาคทฤษฎี

        ศึกษาความหมาย ประโยชน์ และความสำคัญของการจัดระบบและวิเคราะห์หมวดหมู่ของข้อมูลทางวัฒนธรรม หลักเกณฑ์ทั่วไปในการจัดหมวดหมู่ของข้อมูลทางวัฒนธรรม หลักเกณฑ์ในการจัดทำบัตรรายการและบัตรเชื่อมโยงข้อมูล และการทำบรรณานุกรม
ข้อมูลทางวัฒนธรรม

        ศึกษาความหมายของโบราณวัตถุสถาน ประวัติความเป็นมา ความสำคัญ ตลอดจนถึงความงามทางด้านทัศนศิลป์ของโบราณวัตถุสถานในประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้เน้นท้องถิ่นที่สถานศึกษานั้นเปิดสอน

        ศึกษาประวัติและหลักคำสอนของศาสนาต่างๆ โดยการศึกษาเปรียบเทียบความเชื่อ หลักคำสอน พิธีกรรม และแนวทางการดำเนินชีวิตของศาสนิกชนในแต่ละศาสนา เพื่อให้เข้าใจในศาสนาต่างๆ และอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข

        ศึกษาประวัติของประเพณีท้องถิ่นในภาคต่างๆ ของประเทศไทย (เน้นหนักท้องถิ่นของตน) รูปแบบการจัดกิจกรรม ความเชื่ออันเป็นบ่อเกิดของแก่นแท้ของประเพณี ให้ผู้เรียนเข้าร่วมกิจกรรมในงานประเพณีเพื่อเป็นผู้แนะนำส่งเสริมประเพณีเหล่านั้นในโอกาสต่อไป

        ศึกษาระบบศาสนา ความเชื่อ อำนาจเหนือธรรมชาติ และไสยศาสตร์ของสังคมดั้งเดิม รวมทั้งการทำหน้าที่ของไสยศาสตร์ และคติชาวบ้านในสังคมปัจจุบัน ศึกษาวิเคราะห์สถาบัน การรวมกลุ่มและสมาคมของฆราวาสที่นับถือพุทธศาสนา กิจกรรมทางศาสนา
โครงสร้างของสถาบัน ตลอดจนการดำเนินงาน และหน้าที่ของสถาบันศาสนาในสังคม

        ศึกษามนุษย์ในเชิงสังคมและวัฒนธรรม โดยเน้นโครงสร้างวิวัฒนาการของระบบสังคมแบบดั้งเดิมของท้องถิ่น ความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างของสังคมกับค่านิยม ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติและความเจริญเติบโตของวัฒนธรรม เน้นถึงปัญหาร่วมสมัยของวัฒนธรรมและสังคมของท้องถิ่น ตลอดจนอิทธิพลของวัฒนธรรมต่างชาติที่ปรากฏในสังคมและวัฒนธรรมท้องถิ่น

        ศึกษาความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับแผนที่รูปถ่ายทางอากาศ การอ่าน การตีความ การใช้แผนที่ภูมิประเทศและรูปถ่ายทางอากาศ เพื่อนำไปศึกษาลักษณะของสิ่งที่ปรากฏอยู่ในพื้นที่จริง ทั้งลักษณะทางด้านธรรมชาติและลักษณะทางด้านวัฒนธรรม ได้แก่ ลักษณะภูมิประเทศ ชุมชนโบราณ ศาสนสถาน การตั้งถิ่นฐาน เส้นทางคมนาคม แหล่งท่องเที่ยวและการใช้ที่ดิน และการปฏิบัติภาคสนาม

        ศึกษาหลักการทำงานของกล้องถ่ายภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว การเลือกชนิดของกล้องและฟิล์มถ่ายภาพเพื่อการเผยแพร่วัฒนธรรม เทคนิคการถ่ายภาพลักษณะต่างๆ เพื่อเผยแพร่วัฒนธรรม เช่น การถ่ายภาพวัตถุโบราณ การแสดง ฯลฯ

        ศึกษาความหมายและความสำคัญของมัคคุเทศก์ บทบาทและหน้าที่ของมัคคุเทศก์ที่มีต่ออุตสาหกรรม การท่องเที่ยว บุคลิกลักษณะที่จำเป็นของมัคคุเทศก์ บทบาทในการวางตัว การพูดจา และจรรยาบรรณของมัคคุเทศก์ เช่น การตรวจคนเข้าเมือง การควบคุม และการแลกเปลี่ยนเงินตรา ความรู้เกี่ยวกับหนังสือ และเอกสารประกอบการเดินทาง การตรวจลงตรา ระเบียบพิธีทางศุลกากร ลักษณะอุปนิสัย รสนิยมของนักท่องเที่ยว ตลอดจนวัฒนธรรมของชาวต่างประเทศที่ควรทราบ และการปฐมพยาบาล

        ศึกษาบทบาทและการแสดงทางการกีฬาและนันทนาการของวัฒนธรรมกลุ่มย่อยในประเทศไทย ความสำคัญของการกีฬา และนันทนาการพื้นบ้านที่มีต่อสังคมท้องถิ่น ลักษณะของการกีฬาและนันทนาการพื้นบ้าน การศึกษาเปรียบเทียบการกีฬา และนันทนาการพื้นบ้านของท้องถิ่นต่างๆ อิทธิพลการกีฬาและนันทนาการพื้นบ้านของไทยที่มีต่อการดำรงชีวิต หลักเกณฑ์และแนวโน้มของการกีฬาและนันทนาการพื้นบ้านในปัจจุบัน ค่านิยมของคนไทยที่มีต่อกีฬาและนันทนาการพื้นบ้านในปัจจุบัน ค่านิยมของคนไทยที่มีต่อกีฬาและนันทนาการพื้นบ้าน การส่งเสริม และการอนุรักษ์กีฬาและนันทนาการพื้นบ้าน

        ศึกษาอาหารพื้นบ้านในด้านประเพณี วิวัฒนาการ คุณค่า วิธีการประกอบอาหาร การตกแต่ง การจัดเลี้ยงอาหาร ค่านิยมในเรื่องอาหารของคนในท้องถิ่น

        ศึกษาการผลิต วิวัฒนาการของเครื่องแต่งกาย และประเพณีการแต่งกายของคนไทยท้องถิ่นต่างๆ

                วิชาประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 7 หน่วยกิต

        จัดให้มีกิจกรรม เพื่อเตรียมความพร้อมของนักศึกษา ก่อนออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพในด้านการรับรู้ ลักษณะและโอกาสของการประกอบอาชีพ การพัฒนาตัวนักศึกษาให้มีความรู้ ทักษะ เจตคติ แรงจูงใจ และคุณลักษณะที่เหมาะสมกับวิชาชีพ โดยเน้นการฝึกทักษะขั้นพื้นฐานและระดับสูง ด้วยการปฏิบัติงานและกิจกรรม

        จัดให้นักศึกษาได้ฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ด้านศิลปวัฒนธรรมในองค์กรหรือหน่วยงาน เพื่อให้ได้รับความรู้ ทักษะ เจตคติและประสบการณ์ในอาชีพ และนำผลจากการฝึกงานมาวิเคราะห์ สรุป เสนอในรูปของการสัมมนา นิทรรศการ หรือภาคนิพนธ์

        หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา กำหนดประเด็นการประกันคุณภาพหลักสูตรไว้ดังนี้

                1. กำหนดเกณฑ์และระบบในการคัดเลือกนักศึกษาที่เหมาะสมกับสาขาวิชา
                2. แต่งตั้งอาจารย์ประจำหลักสูตรที่มีคุณสมบัติตรงและ/หรือสัมพันธ์กับสาขาวิชา
                3. จัดกระบวนการเรียนรู้โดยเน้นการเรียนแบบใฝ่รู้ (Active Learning)
                4. จัดการเรียนรู้โดยใช้สื่อประสมอย่างหลากหลาย
                5. มีแผนการบริหารการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ
                6. จัดทำมาตรฐานขั้นต่ำของการบริหารหลักสูตรสาขาวิชาให้บังเกิดประสิทธิผล
                7. มีการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบัณฑิตก่อนสำเร็จการศึกษา
                8. มีระบบการประเมินอาจารย์ชัดเจนและแจ้งผลให้ผู้เกี่ยวข้องทราบ
                9. ประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อหลักสูตรและการจัดการเรียนการสอนทุกภาคเรียน
                10. จัดทำรายงานผลการจัดการศึกษาทุกปี

                1. จัดให้มีวัสดุ ครุภัณฑ์ และอุปกรณ์ที่เอื้อต่อการจัดการเรียนการสอนอย่างเพียงพอ
                2. จัดหาทรัพยากรการเรียนการสอนให้เข้าเกณฑ์มาตรฐานของสาขาวิชา
                3. จัดห้องปฏิบัติการเพื่อเสริมทักษะวิชาชีพให้แก่นักศึกษา
                4. ร่วมมือกับสถาบันวิทยบริการจัดหาหนังสือและทรัพยากรการเรียนรู้ที่จำเป็น
                5. มีคอมพิวเตอร์และเครือข่ายสารสนเทศสำหรับสืบค้นข้อมูลเพียงพอกับจำนวนนักศึกษา
                6. มีแหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพที่ได้มาตรฐาน

                1. จัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพหลักตามจุดมุ่งหมายของหลักสูตร
                2. จัดอาจารย์ที่ปรึกษาประจำกลุ่มตลอดเวลาที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย
                3. จัดหาแหล่งทุนการศึกษาให้แก่นักศึกษาทั้งประเภททุนให้เปล่าและทุนกู้ยืม
                4. ส่งเสริมให้นักศึกษามีงานทำระหว่างเรียน
                5. จัดระบบสารสนเทศในการประกอบอาชีพและการศึกษาต่อ

                1. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมก่อนพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรทุกครั้ง
                2. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมทุก 2 ปี เพื่อนำมาปรับเป้าหมายการผลิตบัณฑิต
                3. สำรวจความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตทุก 2 ปี
                4. สำรวจภาวะการมีงานทำของบัณฑิตทุก ๆ ปี

                 ในการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรให้มีกระบวนการดังนี้

                1. มีคณะกรรมการพัฒนาหลักสูตรที่มาจากผู้เกี่ยวข้อง มีคุณวุฒิตรงตามสาขาและ/หรือมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง
                2. มีการสำรวจความต้องการของสังคมเพื่อนำมาเป็นกรอบในการพัฒนาหลักสูตร
                3. มีการวิพากษ์การจัดทำหลักสูตรจากบุคคลที่เกี่ยวข้องและผู้ทรงคุณวุฒิภายนอก
                4. มีรายงานกระบวนการพัฒนาหลักสูตร และรายงานการประชุมคณะกรรมการร่างหลักสูตร
                5. มีนโยบายในการพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรรายวิชาทุก ๆ ปี
                6. มีแผนงานในการปรับปรุงหรือพัฒนาหลักสูตรสาขาวิชา ทุก ๆ 5 ปี

                 กำหนดแนวทางการประเมินหลักสูตรไว้ดังนี้

                1. ประเมินผลการจัดการเรียนการสอนโดยผู้เรียนทุกภาคการศึกษา และประเมินโดยผู้สอนปีละครั้ง
                2. ประเมินผลการได้งานทำของบัณฑิต (ประเมินบัณฑิตทุกรุ่น)
                3. ประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Performance Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                4. ประเมินผลกระทบจากการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Impact Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                5. ประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตและผู้ที่เกี่ยวข้อง (ประเมินทุก 2 ปี)
                6. ประเมินความพึงพอใจของบัณฑิตที่มีต่อหลักสูตรและกระบวนการเรียนการสอน (ประเมินทุก4 ปี)
                7. การศึกษาต่อของบัณฑิตในระดับที่สูงขึ้น (ประเมินบัณฑิตทุกรุ่น)
                8. มีการประเมินหลักสูตรทั้งระบบทุกรอบ 4 ปี

***************

        ตารางแสดงรายการปรับปรุงหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ พ.ศ. 2549

        หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวัฒนธรรมศึกษา มีกระบวนการร่างหลักสูตรดังนี้

        1. มหาวิทยาลัยจัดประชุมรับฟังวิสัยทัศน์หลักสูตรมหาวิทยาลัยราชภัฏจากผู้ทรงคุณวุฒิ คือ ศาสตราจารย์ ดร. ปรัชญา เวสารัชช์ และพลเอก ศิริ ทิวพันธ์ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2545

        2. ประชุมเชิงปฏิบัติการพัฒนาหลักสูตรมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ณ โรงแรมทรัพย์ไพรวัลย์ แกรนด์ รีสอร์ท จังหวัดพิษณุโลก เมื่อวันที่ 28–30 ตุลาคม 2545

        3. สำรวจความคิดเห็นของบัณฑิตและประชาชนโดยทั่วไป รวมทั้งหน่วยงานภาครัฐและเอกชนเกี่ยวกับคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบัณฑิต เมื่อเดือนธันวาคม 2546

        4. ศึกษาหลักสูตรวัฒนธรรมศึกษาจากมหาวิทยาลัยต่างๆ ที่เปิดสอน

        5. ประชุมเพื่อดำเนินการปรับปรุงแก้ไขหลักสูตร เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2548 โดยคณะกรรมการปรับปรุงแก้ไขหลักสูตรตามคำสั่งของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ดังนี้

                5.1 นางสาวสุภรณ์ โอเจริญ อ.บ., อ.ม.
                5.2 นายณัฏฐ์ชรัชช์ สาระหงษ์ ศศ.บ., อ.ม.
                5.3 นายนพดล เกษตรเวทิน ศศ.บ., ศศ.ม.
                5.4 นายธีรพร พรหมมาศ ศศ.บ., อ.ม.
                5.5 นางสาวณัฏฐิรา กาญจนศิลป์ ศศ.บ., อ.ม.

        6. ประชุมปรับปรุงแก้ไขหลักสูตรให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงวิชาศึกษาทั่วไป (ตามประกาศมหาวิทยาลัย) และกลุ่มวิทยาการจัดการ เมื่อวันที่……………………..

        7. ประชุมปฏิบัติการวิพากษ์หลักสูตร วันที่ 24–25 สิงหาคม 2548 โดยคณะกรรมการวิพากษ์หลักสูตรตามคำสั่งของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ดังนี้

                7.1 นางสาวสุภรณ์ โอเจริญ อ.บ., อ.ม.
                7.2 นายเสรี ซาเหลา กศ.บ., สส.ม.
                7.3 นายณัฏฐ์ชรัชช์ สาระหงษ์ ศศ.บ., อ.ม.
                7.4 ผศ.สุวณีย์ พระแก้ว กศ.บ., อ.ม.
                7.5 นายไชยา อู๋ชนะภัย วท.บ., วท.ม.
                7.6 นายนพดล เกษตรเวทิน ศศ.บ., ศศ.ม.
                7.7 นายธีรพร พรหมมาศ ศศ.บ., อ.ม.
                7.8 นางสาวณัฏฐิรา กาญจนศิลป์ ศศ.บ., อ.ม.

        8. ส่งให้ผู้ทรงคุณวุฒิวิพากษ์หลักสูตร ได้แก่

                8.1 ศาสตราจารย์ ดร. ฉัตรทิพย์ นาถสุภา ร.บ., ร.ม.; M.A.L.D., Ph.D., M.A. Econ.
                8.2 ศาสตราจารย์ ศรีศักร วัลลิโภดม อ.บ., M.A. (Social Anthropology)
                8.3 ศาสตราจารย์ สัญชัย สุวังบุตร อ.บ., M.A., Dip. in Fine Arts
                8.4 นายพีรพน พิสณุพงศ์ ศศ.บ., M.A. (Archaeology), M.A. (Anthropology)

        9. ประชุมคณะกรรมการเพื่อปรับปรุง แก้ไขตามข้อเสนอแนะของผู้ทรงคุณวุฒ วันที่ 21 กันยายน 2548

        10. นำเสนอคณะกรรมการวิชาการคณะเพื่อส่งเข้าสภาวิชาการตามลำดับขั้น

        11. ปรับปรุงแก้ไขตามข้ดเสนอแนะของสภาวิชาการและอนุกรรมการฝ่ายวิชาการ

        12. นำเสนอต่อคณะอนุกรรมการวิชาการ สภามหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

        13. นำเข้าสภามหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ เพื่อขออนุมัติ

        -  เป็นหลักสูตรที่ดี โดยภาพรวมของหลักสูตรจัดได้ว่าครอบคลุมสาขาวิชา แต่ต้องกำกับให้ผู้สอนดำเนินการสอนไปตามรายละเอียดวิชา เพื่อป้องกันการซ้ำซ้อนหรือหลงประเด็น
        -  หลักสูตรวัฒนธรรม ควรจัดการเรียนการสอนให้นักศึกษาได้เข้าใจว่าวัฒนธรรมคืออะไร มีความหมายและความสำคัญอย่างไร เกี่ยวข้องกับวิชาต่างๆ ที่ต้องเรียนอย่างไร และนำไปใช้ให้เป็นประโยชน์อย่างไร
        -  การทำความเข้าใจเกี่ยวกับวัฒนธรรมนั้น หัวใจอยู่ที่ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์สังคมและวัฒนธรรม สังคมคือกลุ่มคนที่จะต้องอยู่รวมกัน และเป็นเจ้าของวัฒนธรรม สภาพแวดล้อมของถิ่นฐานที่กลุ่มชนหรือสังคมนั้นๆ ตั้งอยู่
การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม
        -  วัฒนธรรมของคนแต่ละกลุ่มเหล่าจะเห็นได้จากการเปรียบเทียบ ความสำคัญจึงอยู่ที่การเปรียบเทียบ เพราะเป็นสิ่งที่นำไปสู่ความเข้าใจตัวเอง และเข้าใจคนอื่น
        -  วัฒนธรรมเป็นเรื่องที่ต้องเห็นมากกว่าการอ่าน เพราะฉะนั้นการทำงานภาคสนามจึงมีความจำเป็น
        -  หมวดวิชาศึกษาทั่วไป ควรเพิ่มกลุ่มวิชาภาษาเป็น 12 หน่วยกิต และกลุ่มวิชาวิทยาศาสตร์ เหลือเพียง 6 หน่วยกิต เพราะภาษาเป็นสิ่งจำเป็นและเป็นพื้นฐานของการติดต่อ
        -  ภาษาอังกฤษเพื่ออาชีพในวิชาแกน หากปรับเป็นภาษาอังกฤษในงานวัฒนธรรมจะเหมาะกว่า
        -  ภาษาอังกฤษในสถานการณ์ต่างๆ ควรเป็น ภาษาอังกฤษในปริทรรศน์วัฒนธรรม (English in Cultural Perspectives) ที่ศึกษาภาษาในบริบทวัฒนธรรมด้านต่างๆ
        -  คอมพิวเตอร์เพื่ออาชีพ หากปรับเป็นคอมพิวเตอร์ประยุกต์ในงานวัฒนธรรมจะเหมาะกว่า
        -  หลักสูตรที่ดี คือหลักสูตรที่สร้างขึ้นจากความเป็นไปได้ของศักยภาพที่มีอยู่ และสามารถบรรลุเป้าหมายได้จริง ไม่ใช่หลักสูตรที่คิดว่าดีที่สุดและสมบูรณ์พร้อม

สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

ไปบนสุด กลับไปหน้าหลัก