.....................................

        คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

4. ปรัชญาและวัตถุประสงค์ของหลักสูตร

                มุ่งความเป็นเลิศในการผลิตบัณฑิตด้านนาฏศิลป์และการละครสามารถเป็นผู้นำในการอนุรักษ์ และสืบสานการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น “ด้านศิลปะการแสดง”

                4.2.1 เพื่อผลิตบัณฑิตที่มีความรู้ทางด้านนาฏศิลป์ให้สามารถทำงานในหน่วยงานของทางราชการเอกชน หรือประกอบอาชีพอิสระได้อย่างมีสิทธิภาพ
                4.2.2 เพื่อให้ผู้เรียนได้มีการพัฒนาและผลิตผลงานได้อย่างมีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์
                4.2.3 เพื่อให้ผู้เรียนมีเจตคติ ค่านิยมในการอนุรักษ์และส่งเสริมนาฏศิลป์และการละคร ให้สอดคล้องกับสังคมและวัฒนธรรม
                4.2.4 เพื่อให้ผู้เรียนเกิดการอนุรักษ์ สืบทอด เผยแพร่ เพื่อการพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่นทางด้านศิลปะการแสดง

        เริ่มเปิดสอนในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2549

        ระดับปริญญาตรี ต้องเป็นผู้สำเร็จการศึกษาไม่ต่ำกว่าระดับ ปวช. หรือเทียบเท่า ที่มีคุณสมบัติพื้นฐานต่าง ๆ ตามที่มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์กำหนด

        ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ที่กำหนดเป็นคราวๆ

             หนึ่งปีการศึกษาแบ่งออกเป็น 2 ภาคเรียนปกติ หนึ่งภาคเรียนระยะเวลาศึกษาไม่น้อยกว่า 15 สัปดาห์

        ระยะเวลาการศึกษาตลอดหลักสูตรภาคปกติ 8 ภาคเรียน ทั้งนี้ให้เป็นไปตามระเบียบหรือข้อบังคับของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

        10.1 นักศึกษาต้องลงทะเบียนเรียนตามระเบียบหรือข้อบังคับของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

        10.2 นักศึกษาต้องลงทะเบียนเรียนวิชาการศึกษาทั่วไปและวิชาเฉพาะด้านตามโครงสร้างและเงื่อนไข ของหลักสูตรปริญญาตรี

        แผนการรับนักศึกษาและจำนวนนักศึกษาที่คาดว่าจะสำเร็จการศึกษา แสดงดังตาราง

                        1) ห้องบริการ การใช้อินเตอร์เน็ต สำนักวิทยบริการ
                        2) สืบค้นข้อมูลจากระบบเครือข่ายภายในสถาบันราชภัฏนครสวรรค์ (Intranet)

                        1) สถาบันการศึกษาทั้งภาครัฐและเอกชน
                        2) สถานีโทรทัศน์ที่เผยแพร่ภาพออกอากาศ
                        3) บริษัทการละคร

        หลักสูตรมีรายละเอียดดังต่อไปนี้

                จำนวนหน่วยกิตรวมตลอดหลักสูตรไม่น้อยกว่า 129 หน่วยกิต

            รายวิชาตามหลักสูตรกำหนดด้วยรหัสวิชาโดยใช้ระบบตัวเลข 7 หลัก โดยมีความหมายดังนี้้

                เลขตัวแรก แทนคณะ

                เลขตัวที่ 2,3 แทนหมู่วิชา

                เลขตัวที่ 4 บ่งบอกถึงระดับความยากง่ายหรือชั้นปี

                เลขตัวที่ 5 บ่งบอกถึงลักษณะเนื้อหาวิชา

                เลขตัวที่ 6,7 บ่งบอกถึงลำดับก่อนหลังของวิชา

            รหัสตัวเลขตัวแรกแทนคณะที่เปิดสอนดังนี้

                1 หมายถึง คณะครุศาสตร์ 2 หมายถึง คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์

                3 หมายถึง คณะวิทยาการจัดการ 4 หมายถึง คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

                5 หมายถึง คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม กลุ่มวิชาเกษตรศาสตร์

                6 หมายถึง คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม กลุ่มวิชาอุตสาหกรรม

                ตัวเลขแสดงหลังชื่อรายวิชา หมายถึง จำนวนหน่วยกิต (บรรยาย–ปฏิบัติ–ศึกษาด้วยตนเอง) โดย

                บรรยาย หมายถึง จำนวนชั่วโมงบรรยาย = จำนวนหน่วยกิตบรรยาย

                ปฏิบัติ หมายถึง จำนวนชั่วโมงปฏิบัติ = จำนวนหน่วยกิตปฏิบัติ

                จำนวนหน่วยกิต x 3 = จำนวนชั่วโมงทฤษฎี+จำนวนชั่วโมงปฏิบัติ+จำนวนชั่วโมงศึกษาด้วยตนเอง

        ก. หมวดวิชาศึกษาทั่วไป 

            (1) วิชาแกน จำนวน 33 หน่วยกิต มีรายวิชาดังต่อไปนี้

            (2) วิชาเฉพาะด้าน บังคับ จำนวน 42 หน่วยกิต มีรายวิชาดังต่อไปนี้

            (3) วิชาเฉพาะด้าน เลือก จำนวน 12 หน่วยกิต ให้เลือกเรียนจากรายวิชาดังต่อไปนี้

                ให้นักศึกษาเลือกเรียนวิชาใด ๆ ในระดับปริญญาตรีที่เปิดสอนในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ โดยไม่ซ้ำกับรายวิชาที่เคยเรียนมาแล้ว และต้องไม่เป็นรายวิชาที่กำหนดให้เรียนโดยไม่นับหน่วยกิตรวมในเกณฑ์การสำเร็จหลักสูตรสาขาวิชานั้น ๆ

                    วิชาแกน จำนวน 33 หน่วยกิต

        ศึกษาประวัติการฟ้อนรำ ลักษณะและชนิดของการแสดง ระบำ รำฟ้อน ละคร โขน วิพิธทัศนา มหรสพ การละเล่นของหลวง เพลงพื้นเมือง และการแสดงพื้นเมือง วิเคราะห์ลักษณะที่นิยมว่าดีในด้านลีลา ท่ารำ ท่วงทำนองเพลง จัดกิจกรรมให้สอดคล้องกับเนื้อหาความเหมาะสม

        ศึกษาที่มาและความสำคัญของนาฏศิลป์ไทย หลักนาฏศิลป์เบื้องต้นวัตถุประสงค์ และพิธีกรรมในการไหว้ครู ครอบรับมอบโขนละครฝึกรำเพลงช้า เพลงเร็ว การรำในพิธิไหว้ครู จัดพิธีไหว้ครู

        ศึกษาประวัติละครไทย แนวคิดและผลงานของบุคคลสำคัญในวงการละครไทย ตั้งแต่สมัยสุโขทัยจนถึงปัจจุบัน

        ศึกษาและวิเคราะห์การสร้างละคร หน้าที่ของบุคลากรต่าง ๆ ในการจัดการแสดงและศึกษาการเคลื่อนไหวบนเวที ศึกษาหน้าที่และความสัมพันธ์ขององค์ประกอบต่าง ๆ ของการสร้างละคร ทฤษฎี เทคนคและศิลปะเกี่ยวกับองค์ประกอบของเวที ฉาก แสง เสียง เครื่องแต่งกาย เพลงและขนบของละคร ฝึกปฏิบัติงานบนเวที

        ศึกษาความเป็นมาของนาฏศิลป์แต่ละท้องถิ่นในประเทศไทยด้านวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี การแต่งกายและการแสดงนาฏศิลป์ท้องถิ่น

        ศึกษาการใช้คอมพิวเตอร์ขั้นพื้นฐาน ศึกษาการใช้คอมพิวเตอร์ในการบันทึกข้อมูลและท่ารำต่าง ๆ เพื่อการเรียนการสอนวิชานาฏศิลป์พร้อมฝึกปฏิบัติ

        ลักษณะของการวิจัยด้านนาฏศิลป์และการละคร เทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลภาคสนาม การตรวจสอบและวิเคราะห์ข้อมูล ฝึกการเขียนรายงานการวิจัย ข้อควรระวังในการทำวิจัยด้านนาฏศิลป์และการละคร

        ศึกษาและฝึกทักษะการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารจากสื่อสิ่งพิมพ์ สื่ออิเล็กทรอนิกส์ สื่อโฆษณาประชาสัมพันธ์ บทความทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับสาขาวิชาของนักศึกษา ฝึกทักษะในการอ่าน บันทึก สรุปความ ตีความ ขยายความ รวมทั้งการนำเสนอด้วยวาจาและลายลักษณ์อักษร โดยเน้นกระบวนการทักษะสัมพันธ์ทางภาษา

        ศึกษาและฝึกทักษะภาษาอังกฤษด้านการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด ที่เกี่ยวกับเนื้อหาทางด้านศิลปะ วัฒนธรรม ดนตรี และการแสดง เน้นทักษะการอ่านในระดับถ่ายโอน ระดับการสื่อสาร และระดับวิเคราะห์ เช่น การรู้ศัพท์ การอ้างถึง คำเชื่อม ข้อความ การจับใจความสำคัญ เหตุและผล ทัศนคติของผู้เขียน และสรุปความบทอ่าน

        ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะพื้นฐานของธุรกิจประเภทต่าง ๆ และองค์ประกอบที่ใช้ในการประกอบธุรกิจ ได้แก่ การจัดการ การบัญชี การเงิน การตลาด การบริหารบุคคล การบริหารสำนักงาน ซึ่งครอบคลุมถึงเอกสารทางธุรกิจประเภทต่าง ๆ แนวทางการประกอบธุรกิจ ตลอดจนศึกษาปัญหาที่เกี่ยวข้องในการดำเนินธุรกิจ ตลอดจนจรรยาบรรณของนักธุรกิจ

        ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะโครงสร้างขององค์การธุรกิจทั่วไป หลักเกณฑ์และแนวความคิดในการจัดตั้งองค์การธุรกิจ ลักษณะและประเภทของการประกอบธุรกิจ จริยธรรมของผู้ประกอบธุรกิจ หลักการบริหารและหน้าที่สำคัญของฝ่ายบริหารทุก ๆ ด้าน ในแง่ของการวางแผนและการจัดการเชิงกลยุทธ์ การจัดองค์กร การจัดคนเข้าทำงาน การนำการควบคุมปฏิบัติงานต่าง ๆ ให้บรรลุเป้าหมายและนโยบายที่ตั้งไว้ และเทคนิคการจัดการสมัยใหม่

                    วิชาเฉพาะด้านบังคับ จำนวน 42 หน่วยกิต

        ศึกษาประวัติความเป็นมาและวิวัฒนาการ เรื่องที่แสดง วงดนตรีประกอบการแสดง คนพากษ์ เจรจา หัวโขน โอกาสที่แสดง และวิธีดูโขนฝึกปฏิบัติโขนตามความเหมาะสม

        ศึกษาประวัติความเป็นมา เครื่องแต่งกาย จังหวะ ลีลา เพลงประกอบในชุดที่ฝึกรำ ฝึกรำสีนวล ระบำนกเขา ระบำไก่ ระบำดอกบัว ระบำม้า มยุราภิรมย์ เชิญพระขวัญ รำอธิษฐาน รำโคม เพลงปลุกใจ

        ศึกษาประวัติความเป็นมา เครื่องแต่งกาย จังหวะ เพลงประกอบในชุดที่ฝึกรำ ฝึกระบำดาวดึงส์ กฤษดาภินิหาร ย่องหงิด เทพบันเทิง พรหมมาสตร์ สี่บทและระบำชุดที่ปรับปรุงขึ้น เช่น ระบำนพรัตน์ ระบำไกรลาศสำเริง ชุมนุมเผ่าไทย ฯลฯ

        ศึกษาลักษณะเฉพาะของนาฏศิลป์แต่ละภาค อันเป็นผลจากสภาพภูมิศาสตร์ ศาสนา ประเพณี และค่านิยม ศึกษาการแสดงพื้นเมืองแต่ละชุดในด้านประวัติการแต่งกาย เพลง ลีลา ท่ารำ และอุปกรณ์การแสดง ฝึกรำนาฏศิลป์พื้นเมืองของทุกภาค

        ศึกษาประวัติความเป็นมาของการแต่งกายสมัยต่างๆ เช่นทวารวาดี ศรีวิชัย พลบุรี เชียงแสน สุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์ ฝึกปฏิบัติการแต่งกายยืนเครื่องละครรำ ระบำพื้นเมือง เบ็ดเตล็ด ฝึกประดิษฐ์เครื่องประดับอุปกรณ์การแสดง ศึกษาวิธีการแต่งหน้าแบบสวยงาม และแบบพิศดาร ทั้งด้านละครรำ และละครเวที

        ศึกษาความสำคัญของการแต่งหน้าในละคร หลักการแต่งหน้าเบื้องต้น การแต่งหน้าเพื่อเน้นและพรางส่วนต่าง ๆ ของใบหน้าในการแสดง แต่งหน้าตามบุคลิกและวัยของตัวละคร หลักการแต่งหน้าสำหรับละครไทย ฝึกปฏิบัติแต่งหน้าแบบละครรำ ละครพูด

        ศึกษาวรรณกรรมและละครที่ดีเด่นของไทย ตั้งแต่สมัยอยุธยาถึงปัจจุบันในด้านลักษณะพัฒนาการทางด้านศิลปะ คุณค่าทางศิลปะต่อวงการละคร

        ศึกษาหลักการประดิษฐ์ท่ารำเต้นสำหรับเด็ก ศึกษาหลักการจัดแถว การออกแบบเครื่องแต่งกายในชุดสร้างสรรค์ ประดิษฐ์ท่าจากเพลงไทยและเพลงสากลอย่างง่าย

        ศึกษาความหมายและหลักการจัดวิพิธทัศนา การเลือกชุดการแสดงในโอกาสต่าง ๆ การเลือกตัวแสดง การฝึกซ้อม การเตรียมเครื่องแต่งกาย อุปกรณ์การแสดง ฝึกรำชุดต่าง ๆ เช่น โบราณคดี 5 ชุด ญวนรำกระถาง รำกิ่งไม้เงินทอง และการแสดงชุดอื่น ๆ

        ศึกษาลักษณะ ลีลา เพลงและการแต่งกายของระบำและการแสดงในประเทศทางภาคพื้นเอเชีย ฝึกลีลาการแสดงของกลุ่มประเทศทางตะวันออกตามความเหมาะสม

        ศึกษาและเปรียบเทียบแนวคิด ปรัชญา สภาพภูมิศาสตร์ การเมืองซึ่งมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมการละคร และปฏิบัตินาฏศิลป์เปรียบเทียบ

        การประดิษฐ์ท่ารำเต้นชุดใหญ่ทั้งไทยและสากล การออกแบบลีลาการแปรแถวที่ยากและแปลกตามากขึ้น การออกแบบเครื่องแต่งกายในชุดสร้างสรรค์ ศึกษาจังหวะ ลีลาของเพลงไทยและเพลงสากล แล้วนำมาออกแบบประดิษฐ์ท่า ตลอดจนการใช้จินตนาการเกี่ยวกับการเล่น แสง เสียง และการจัดเวที

        ศึกษาประวัติการแสดงชุดที่นำมาฝึกหัดในด้านเนื้อร้อง เพลงดนตรี เพลงขับร้อง เครื่องแต่งกาย โอกาสและสถานที่แสดงของชาติต่าง ๆ เช่น ญี่ปุ่น จีน มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ พม่า สเปน อินเดีย (ทั้งเดี่ยวและหมู่) เลือกปฏิบัติตามความเหมาะสม

        เขียนผลงานการค้นคว้าในหัวข้อที่ได้รับความเห็นชอบจากภาควิชาหรือกำกับการแสดงที่ได้รับความเห็นชอบจากภาควิชา 1 เรื่อง และจัดทำคู่มือ กำ กับการแสดง สรุปผลงานส่ง หรือเขียนบทละครเรื่องยาวที่ได้มาตรฐาน 1 เรื่อง รวมทั้งออกแบบฉาก เครื่องแต่งกายแนะแนวทางการแสดง หรือประดิษฐ์ชุดการแสดงที่ได้มาตรฐาน เขียนคู่มือประกอบการ แสดงและทำสไลด์ พร้อมบันทึกเสียงเพลง หรือบันทึกวีดิทัศน์ท่ารำ (เลือกเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง และต้องสอบปากเปล่าด้วย)

                    วิชาเฉพาะด้าน เลือก จำนวน 12 หน่วยกิต

        ศึกษาประวัติการแต่งกายในยุคสมัยต่าง ๆ ของไทยและต่างชาติ อิทธิพลของเครื่องแต่งกายที่มีต่อละคร ฝึกแต่งกายละครในรูปแบบต่าง ๆ

        ศึกษาประวัติการแสดงระบำเบ็ดเตล็ดที่นำมาฝึกหัดในด้านเนื้อร้องเพลงดนตรี เพลงขับร้อง เครื่องแต่งกาย โอกาสและสถานที่แสดง ฝึกปฏิบัติระบำต่าง ๆ เช่น ระบำชุมนุมเผ่าไทย ฟ้อนมาลัย ระบำนกยูง ระบำนกเขามะราปี ระบำเริงอรุณ พม่ารำขวาน พม่าเปิงมาง ระบำสี่ภาค ฯลฯ และชุดนาฏศิลป์ในกลุ่มสร้างเสริมลักษณะนิสัยในระดับประถมศึกษา เช่น รำเชิญพระขวัญ รำอธิษฐาน รำโคม ฯลฯ

        ศึกษาประวัติการแสดงระบำเบ็ดเตล็ดที่นำมาฝึกหัดในด้านเนื้อร้องเพลงดนตรี เพลงขับร้อง เครื่องแต่งกาย โอกาสและสถานที่แสดง ฝึกปฏิบัติระบำต่าง ๆ เช่น ระบำกฤษดาภินิหาร ระบำเทพบันเทิง ระบำพรหมมาสต์ ระบำนพรัตน์ ระบำโบราณคดี ระบำสวัสดิรักษา ฟ้อนม่านมุ้ยเชียงตา ฯลฯ

        ศึกษาความเป็นมาของการละครในประเทศตะวันออก ได้แก่ อินเดีย จีน ญี่ปุ่น ไทย พม่า อินโดนีเซีย ฯลฯ และเลือกฝึกปฏิบัติการแสดงของชาติต่าง ๆ ในเอเซียตามความเหมาะสม

        ศึกษาประวัติความเป็นมาของการแต่งกายสมัยต่าง ๆ ทวารวดี ศรีวิชัย ลพบุรี เชียงแสน สุโขทัย อยุธยา รัตนโกสินทร์ ฝึกปฏิบัติวิธีการแต่งกาย ละครรำยืนเครื่องพันทาง พื้นเมือง เบ็ดเตล็ด ฝึกความคิดริเริ่มสร้างสรรค์และประดิษฐ์เครื่องแต่งกายที่เลียนแบบของจริง ศึกษาลักษณะและวิธีการแต่งหน้าละครรำ ละครพูด ฝึกแต่งหน้า ละครรำ ละครพูด แนวคิดเชิงศิลปะของละครในยุคเดียวกัน

        ศึกษาการแสดงเบื้องต้น การเคลื่อนไหว ภาษากาย การเปล่งเสียงการแสดงสด การตีความ การแสดงเดี่ยว การแสดงเป็นคู่ การแสดงฉากสั้น ๆ

        ศึกษาและฝึกการเคลื่อนไหวบนเวที การใช้ภาษากายสื่อความหมายการเคลื่อนไหวที่บ่งถึงนิสัย ฐานะทางสังคมยุคสมัยของตัวละคร

        ศึกษาลักษณะของนักพูดที่ดีและความแตกต่างของการพูดแบบละครรำ และละครพูด และฝึกปฏิบัติการพูดตามบุคลิกของตัวละครแบบต่าง ๆ เช่น การพูดตามวัย การพูดในอารมณ์ต่าง ๆ การพูดสำเนียงภาษาที่ใช้ในละครรำ

        ศึกษาขนบของละครไทย รูปแบบการสร้างละครไทยและฝึกปฏิบัติ

        ศึกษาประวัติความเป็นมา เครื่องแต่งกาย จังหวะ ลีลา เพลงประกอบในชุดที่ฝึกรำ ฝึกรำพระไวยตรวจ พล กราววีรสตรี กราววีรชัย คุณหญิงมุก คุณหญิงจันทร์ ตรวจพลและกราวอาสา

        ศึกษาประวัติความเป็นมา เครื่องแต่งกายและวิธีแสดง บทเพลงและทำนองเพลงของการแสดงแต่ละภาค ฝึกปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นเมืองแต่ละภาคที่ไม่ซ้ำกับนาฏศิลป์พื้นเมือง 1

        ศึกษาความเป็นมาของนาฏศิลป์ตะวันออก ในด้านความเหมือนและความแตกต่างทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ ฝึกนาฏศิลป์พื้นเมืองตะวันออก

        ศึกษาความเป็นมาของนาฏศิลป์ตะวันตก ในด้านความเหมือนและความแตกต่างทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติ ฝึกนาฏศิลป์พื้นเมืองตะวันตก

        ศึกษาหน้าที่และความสำคัญของฉากในละคร ความสัมพันธ์ของฉากแสงและการแสดง หลักการออกแบบ ฉากและแสงขั้นพื้นฐาน ทฤษฎีสี การเขียนแผนผังเทวี การทำฉากจำลอง ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับไฟฟ้า การวางแผนผังแสง ฝึกออกแบบฉาก

        ศึกษาหน้าที่และความสำคัญของเครื่องแต่งกายที่มีต่อละคร ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับผ้าและการตัดเย็บ หลักการออกแบบเสื้อผ้าละคร ฝึกออกแบบเครื่องแต่งกาย ละครร่วมสมัย

        ศึกษาและฝึกการแสดงบทบาทตัวละครที่มีความซับซ้อนมากขึ้นแสดงเป็นฉากแสดงละครองค์เดียวจบ หรือละครสั้นความยาวไม่เกิน 1 ชั่วโมง เน้นที่การวิเคราะห์ตัวละครในเชิงจิตวิทยา

        ศึกษาประวัติและความเป็นมาของการแสดง ที่นำมาจัดแสดงเป็นชุดเป็นตอนจากบทละครในด้านเนื้อเรื่อง เครื่องแต่งกาย ลีลา ท่าทาง จังหวะและทำเพลง ฝึกปฏิบัติ เช่น ชุดพระลอลงสวน พระลอตามไก่ พระสุธนเลือกคู่ พระไวยเกี้ยวนางวันทองแปลง

        ศึกษาประวัติความเป็นมา เครื่องแต่งกาย จังหวะ ลีลา เพลงประกอบในชุดที่ฝึก ฝึกรำพระลอชมสวน พระลอตามไก่ พระสุธนเลือกคู่ พระไวยเกี้ยวนางวันทอง รจนาเสี่ยงพวงมาลัย รามสูร เมขลา บุษบาเสี่ยงเทียน พลายบัวเกี้ยวนางตานี ฯลฯ

        ฝึกสร้างเครื่องแต่งกายละครไทย พระ-นาง ฝึกออกแบบเครื่องแต่งกายละครระบำแบบต่าง ๆ มากขึ้น ฝึกแต่งหน้าแบบพิศดาร เช่น คนแก่ แผลเป็น และส่วนพิการบนใบหน้า แก้ไขส่วนที่บกพร่องบนใบหน้า

        ศึกษาศิลปะการแต่งหน้าในระดับสูง เช่น การเติม การพรางส่วนต่าง ๆ ของใบหน้า โดยวิธีการที่ซับซ้อนกว่าการแต่งหน้า 1 การแต่งผิวผิดปกติต่าง ๆ ฝึกแต่งหน้าตามที่ได้เรียนมา

        ศึกษาและฝึกการแสดงบทบาทตัวละคร ที่มีความซับซ้อนลึกซึ้งมากกว่าการแสดง 2 แสดงละครเรื่องยาวเน้นการวิเคราะห์ตัวละครที่มีลักษณะซับซ้อนในเชิงจิตวิทยา

        สร้างละครรำ เช่น ละครชาตรี ละครนอก ละครใน ละครดึกดำบรรพ์ ละครพันทาง ละครเสภา สร้างละครร้องและสร้างละครพูด และละครพูดสลับรำ ละครสังคีต ละครสมัยใหม่ และหรือการแสดงอื่น ๆ

        ศึกษาประวัติความเป็นมาของนาฏศิลป์และความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับนาฏศิลป์สากล เรียนเทคนิคและการเต้นแบบ Martha Graham เรียนรู้เทคนิค และการเต้นแบบ Free Style

                    วิชาประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 5 หน่วยกิต

        ฝึกประสบการณ์วิชาชีพกับหน่วยงานธุรกิจที่ผลิตผลงานการแสดงภายใต้คำแนะนำของอาจารย์นิเทศและผู้ประกอบการ

18. การประกันคุณภาพของหลักสูตร

        หลักสูตรศิลป์ศาสตร์บัณฑิต สาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร กำหนดประเด็นการประกันคุณภาพหลักสูตรไว้ดังนี้

        18.1 การบริหารหลักสูตร

                1. กำหนดเกณฑ์และระบบในการคัดเลือกนักศึกษาที่เหมาะสมกับสาขาวิชา
                2. แต่งตั้งอาจารย์ประจำหลักสูตรที่มีคุณสมบัติตรงและ/หรือสัมพันธ์กับสาขาวิชา
                3. จัดกระบวนการเรียนรู้โดยเน้นการเรียนแบบใฝ่รู้ (Active Learning)
                4. จัดการเรียนรู้โดยใช้สื่อประสมอย่างหลากหลาย
                5. มีแผนการบริหารการจัดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ
                6. จัดทำมาตรฐานขั้นต่ำของการบริหารหลักสูตรสาขาวิชาให้บังเกิดประสิทธิผล
                7. มีการประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของบัณฑิตก่อนสำเร็จการศึกษา
                8. มีระบบการประเมินอาจารย์ชัดเจนและแจ้งผลให้ผู้เกี่ยวข้องทราบ
                9. ประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อหลักสูตรและการจัดการเรียนการสอนทุกภาคเรียน
                10. จัดทำรายงานผลการจัดการศึกษาทุกปี

        18.2 ทรัพยากรประกอบการเรียนการสอน

                1. จัดให้มีวัสดุ ครุภัณฑ์ และอุปกรณ์ที่เอื้อต่อการจัดการเรียนการสอนอย่างเพียงพอ
                2. จัดหาทรัพยากรการเรียนการสอนให้เข้าเกณฑ์มาตรฐานของสาขาวิชา
                3. จัดห้องปฏิบัติการเพื่อเสริมทักษะวิชาชีพให้แก่นักศึกษา
                4. ร่วมมือกับสถาบันวิทยบริการจัดหาหนังสือและทรัพยากรการเรียนรู้ที่จำเป็น
                5. มีคอมพิวเตอร์และเครือข่ายสารสนเทศสำหรับสืบค้นข้อมูลเพียงพอกับจำนวนนักศึกษา
                6. มีแหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพที่ได้มาตรฐาน

        18.3 การสนับสนุนและการให้คำแนะนำนักศึกษา

                1. จัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพหลักตามจุดมุ่งหมายของหลักสูตร
                2. จัดอาจารย์ที่ปรึกษาประจำกลุ่มตลอดเวลาที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย
                3. จัดหาแหล่งทุนการศึกษาให้แก่นักศึกษาทั้งประเภททุนให้เปล่าและทุนกู้ยืม
                4. ส่งเสริมให้นักศึกษามีงานทำระหว่างเรียน
                5. จัดระบบสารสนเทศในการประกอบอาชีพและการศึกษาต่อ

        18.4 ความต้องการของตลาดแรงงาน สังคม และความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิต

                1. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมก่อนพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรทุกครั้ง
                2. สำรวจความต้องการของตลาดแรงงานและสังคมทุก 2 ปี เพื่อนำมาปรับเป้าหมายการผลิตบัณฑิต
                3. สำรวจความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตทุก 2 ปี
                4. สำรวจภาวะการมีงานทำของบัณฑิตทุก ๆ ปี

19. การพัฒนาหลักสูตร

        19.1 การพัฒนาหลักสูตร

            ในการพัฒนาและปรับปรุงหลักสูตรให้มีกระบวนการดังนี้

                1. มีคณะกรรมการพัฒนาหลักสูตรที่มาจากผู้เกี่ยวข้อง มีคุณวุฒิตรงตามสาขาและ/หรือมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง
                2. มีการสำรวจความต้องการของสังคมเพื่อนำมาเป็นกรอบในการพัฒนาหลักสูตร
                3. มีการวิพากษ์การจัดทำหลักสูตรจากบุคคลที่เกี่ยวข้องและผู้ทรงคุณวุฒิภายนอก
                4. มีรายงานกระบวนการพัฒนาหลักสูตร และรายงานการประชุมคณะกรรมการร่างหลักสูตร
                5. มีนโยบายในการพัฒนาหรือปรับปรุงหลักสูตรรายวิชาทุก ๆ ปี
                6. มีแผนงานในการปรับปรุงหรือพัฒนาหลักสูตรสาขาวิชา ทุก ๆ 5 ปี

            กำหนดแนวทางการประเมินหลักสูตรไว้ดังนี้

                1. ประเมินผลการจัดการเรียนการสอนโดยผู้เรียนทุกภาคการศึกษา และประเมินโดยผู้สอนปีละครั้ง
                2. ประเมินผลการเรียนรู้ทุกรายวิชาทุกภาคการศึกษา และจัดให้มีการประเมินผลการเรียนรู้รวบยอดก่อนสำเร็จการศึกษาอย่างน้อย 2 ครั้ง
                3. ประเมินผลการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Performance Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                4. ประเมินผลกระทบจากการปฏิบัติงานของผู้สำเร็จการศึกษา (Impact Evaluation) ภายหลังสำเร็จการศึกษา ทุก 4 ปี
                5. มีการประเมินหลักสูตรทั้งระบบทุกรอบ 4 ปี

1. ตาราง แสดงรายการปรับปรุงหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ พ.ศ. 2549

        ศึกษาความสำคัญและที่มาของนาฏศิลป์ไทย พิธีไหว้ครูนาฏศิลป์ หลักนาฏศิลป์เบื้องต้น นาฏยศัพท์ ฝึกเพลงช้า เพลงเร็ว รำแม่บทเล็ก รำเดี่ยว รำคู่ รำหมู่ รำอาวุธ ฟ้อนเซิ้ง ฯลฯ (เลือกปฏิบัติตามความเหมาะสม)

        ศึกษานาฏศัพท์ที่ใช้ในการรำพื้นฐาน ฝึกรำเพลงช้า เพลงเร็ว รำแม่บทเล็ก รำวงมาตรฐาน

        ศึกษานาฏศัพท์ที่ใช้ในการำพื้นฐาน ฝึกรำเพลงช้า เพลงเร็ว รำแม่บทเล็กรำวงมาตรฐาน

        ศึกษานาฏยศัพท์ที่ใช้ในการรำเพิ่มเติมจากรำพื้นฐาน1 ฝึกรำแม่บทใหญ่ 18 คำ และศึกษาท่ารำระหว่างแม่บทเล็กกับแม่บทใหญ่ในเชิงเปรียบเทียบ

        ศึกษานาฎยศัพท์ และภาษาท่าทางนาฏศิลป์โดยละเอียด ฝึกรำเพลงช้าเพลงเร็ว ฝึกรำแม่บทเล็ก

        ศึกษาชนิดของเพลงไทย เช่น เพลงสามชั้น เพลงเถา เพลงตับ ศึกษาประเภทของการขับร้อง เช่น ร้องอิสระ ร้องประกอบดนตรี ร้องประกอบการแสดง ศึกษาศัพท์สังคีตที่ใช้ในการขับร้อง ศึกษาจังหวะของเพลงไทย มารยาทในการขับร้องและมารยาทในการฟัง ฝึกร้องเพลงประกอบการแสดง ระบำ ฟ้อน ละคร โขน พร้อมทั้งเพลงออกภาษา ฝึกขับเสภาต่าง ๆ ฝึกอ่านทำนองเสนาะตามลักษณะคำประพันธ์ ฝึกเห่เรือ และสวดโอ้เอ้วิหารร้ายทำนองต่าง ๆ

        ความสำคัญของดนตรีในการละคร ยุคสมัยต่าง ๆ ของดนตรีที่มีบทบาทต่อละครไทย และละครตะวันตก คีตกวีที่มีบทบาทสำคัญต่อการละคร เช่น หลวงประดิษฐ์ไพเราะ ดร.คุณหญิงชิ้น ศิลปบรรเลง ดร.มนตรี ตราโมทมอนเทอเวอดีสเตราส์และปุชชินี

        ศึกษาความเป็นมาของหุ่นในประเทศตะวันออก และประเทศตะวันตก ศึกษาการสร้างอุปกรณ์สำหรับแสดงหุ่น ได้แก่ โรงหุ่น ฉาก แสง สี เสียง เครื่องแต่งกาย และเพลง ศึกษาการประดิษฐ์ตัวหุ่นจากวัสดุต่าง ๆ หรือวัสดุที่มีในท้องถิ่น ศึกษาการเขียนบทละครหุ่นจากจินตนาการ นิทานและวรรณคดี ฝึกการเขียนบท การเชิดหุ่นมือ และการแสดง หุ่นคนฝึกพากษ์ ฝึกการจัดการแสดงละครหุ่น

        ศึกษาความเป็นมาของหุ่นในประเทศตะวันออกและตะวันตก โรงหุ่น ฉาก อุปกรณ์ แสง สี เสียง บทหุ่น การเลือกบท การเขียนบทจากจินตนาการจากนิทานพื้นบ้านและจากวรรณคดี

        ศึกษาจิตวิทยาเพื่อการละครในฐานะที่เป็นพื้นฐานในการเข้าใจพฤติกรรมของมนุษย์อันจะเป็นประโยชน์ในการแสดง การกำกับการแสดง การเขียนและแปลบทละครศึกษาพฤติกรรมของมนุษย์ในเชิงจิตวิทยา ได้แก่ แรงจูงใจ อารมณ์การรับรู้ การเรียนรู้บุคลิกภาพ การคิดและการแก้ปัญหาพฤติกรรมทางสังคมของบุคคลและกลุ่ม แรงผลักดัน ความขับข้องใจ ทฤษฎีการตัดสินใจ ทฤษฎีแรงจูงใจ ทฤษฎีจิตวิเคราะห์ของฟรอยด์ และนักจิตวิเคราะห์อื่น ๆ

        ศึกษาวิวัฒนาการและอิทธิพลของศิลปะที่มีต่อการออกแบในละครศึกษาประวัติศาสตร์ในยุคต่างๆ และแนวคิดเชิงศิลปะของละครในยุคเดียวกัน

        ศึกษาทฤษฎีการพูด การฝึกเสียง การหายใจ การออกเสียง การเปล่งเสียง

        ศึกษาที่มาของละครใบ้ หลักการแสดงละครใบ้ ฝึกการแสดงละครใบ้

        ศึกษาฉันทลักษณ์ในบทละคร เช่น ฉบัง ร่ายดั้น ร่ายยาว ฯลฯคำเฉพาะที่ใช้ในบทละครทั้งบท เช่น ฉายาตัวละคร คำขึ้นต้นบทกลอนสรรพนาม คำพื้นเมืองที่ใช้ในบทละครและศึกษาหลักการเขียนบท และการตัดต่อบทละครและฝึกปฏิบัติ

        ศึกษาความหมาย ชนิดของหน้าพาทย์และโอกาสที่ใช้ เช่น กลองโยนโคมเวียน ตระนิมิตร โลม ตระนอน ฯลฯ

        ศึกษาประวัติและผลงานเพลงที่ใช้ในการขับร้องของคีตกวีไทย เช่น พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ กรมหมื่นพิชัยมหินทรโรตม หลวงประดิษฐ์ไพเราะ (ศร ศิลปบรรเลง) ดร.มนตรี ตราโมท ดร.อุทิศ นาคสวัสดิ์ ดร.คุณหญิงชิ้น ศิลปบรรเลง ฯลฯศึกษาเพลง 2 ชั้น เพลงระบำ และเพลงตับ เรื่องปฏิบัติตับ เรื่องนางซินเดอเรลลา เรื่องราชาธิราชตอนสมิงพระรามหนี เรื่องพระร่วงตอนขอมดำดิน เรื่องวิวาหพระสมุทร ฯลฯ

        ศึกษาลักษณะเพลงไทยประเภทเพลงเถา และเพลงสามชั้นทั้งท่วงทำนอง ลีลา การร้อง จังหวะ ตลอดจนวิธีการขยายอัตรา และตัดอัตราจังหวะ ปฏิบัติเพลงเถาและเพลงสามชั้น เช่น เพลงพม่าเห่เถา เพลงโสมส่องแสงเถา เพลงเขมรละออองค์เถา ฯลฯ เพลงสามชั้น เช่น เพลงนางคราญสามชั้น เพลงถอนสมอสามชั้น เพลงแสนคำนึงสามชั้น

        ศึกษาหลักการเลือกเพลง ศึกษาจังหวะ ลีลา วิธีการขับร้องเพลงในอารมณ์และความรู้สึกเฉพาะที่ใช้กับการร้องประกอบการแสดงของไทย ฝึกขับร้องเพลงที่ใช้ประกอบการแสดงละครของไทย

        ศึกษาความหมายและชนิดของการละครตะวันตก ศึกษาและวิจารณ์ลักษณะสำคัญของการละครยุคกลาง และยุคฟื้นฟูของกรีกและโรมัน วิวัฒนาการของโรงละคร บทละคร และนักประพันธ์ที่สำคัญ เทคนิคและรูปแบบการแสดง ความสัมพันธ์ของศิลปะการละครกับศาสนา ศิลปวัฒนธรรม ปรัชญาศึกษาบทละคร และแนวการเขียนของนักประพันธ์ที่สำคัญของยุโรป บุคคลสำคัญในแขนงต่าง ๆ ของศิลปะการละคร ตลอดจนสภาพแวดล้อมของสังคม ปรัชญาและสิ่งต่าง ๆ ที่มีอิทธิพลต่อศิลปะและวรรณคดีการละครของยุโรปสมัยปัจจุบัน

        ศึกษาเวทีและส่วนประกอบของเวทีแบบต่าง ๆแบบ PROSENEUM.S. (หมายถึงกรอบเวที) แบบ APRON S. (เวทีลดหลั่น แบบ AREANA S. (เวทีวงกลม) แบบ THRUST S. (เวทีเข้าไปหาคนดู) แบบ AVENUE S. (ยกให้สูงหรือกำหนดเวทีเป็นทางยาว แบบ OPEN S. (เวทีเปิดตลอด) ศึกษาหลักการออกแบบไฟ การใช้เสียงประกอบการแสดง หลักการสร้างฉากและฉากจำลอง ฝึกสร้างฉากจริง และฉากจำลอง ออกแบบการใช้แสงและเสียงประกอบการแสดง

        ศึกษาและฝึกพูดและการออกเสียงที่ใช้ในละครแนวต่าง ๆ

        ศึกษาทฤษฎีการอ่านตีความ ฝึกการอ่านบทละครในเชิงตีความ และแสดงออกโดยการใช้เสียงและท่าทาง เน้นที่การวิเคราะห์ตัวละครในเชิงจิตวิทยา

        ศึกษาละครและการแสดงประเภทต่าง ๆ สำหรับเด็ก จิตวิทยาของเด็กในวัยต่าง ๆ เพลง ระบำ การเล่าเรื่อง ละครเวที ฝึกสร้างละครเวทีสำหรับเด็ก

        ศึกษารูปแบบฉันทลักษณ์ของกลอนแปด คำไวพจน์ คำราชาศัพท์และสำนวนที่ใช้ในกลอนละครรำ ฝึกหัดแต่งบทกลอนแปดทั่ว ๆ ไป โดยใช้สัมผัสเสียงให้ถูกต้อง ฝึกหัดแต่งบทอวยพรและเนื้อร้องในชุดระบำอื่น ๆ แต่งกลอนบทละครสั้น ๆ ตามศักดิ์ของตัวละครและลีลาตัวละคร

        ศึกษาในเชิงวิเคราะห์ถึงวิวัฒนาการของศิลปะการละครตะวันออกตะวันตก และละครไทย โดยคำนึงถึงสภาพสังคม การเมือง ศาสนา วัฒนธรรม อันจะมีผลกระทบต่อการละครตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

        ศึกษาประวัติที่มาและวิวัฒนาการ เช่น วิธีการแสดง สถานที่โอกาสที่แสดงของการแสดงแต่ละชนิด ฝึกปฏิบัติมหรสพ และการละเล่นของหลวง

        ศึกษาและวิเคราะห์การสร้างละคร หน้าที่ของบุคลากรต่าง ๆ ในการจัดการแสดงและศึกษาการเคลื่อนไหวบนเวที

        ศึกษาหลักการแสดงเบื้องต้น การวิเคราะห์ตัวละครในเชิงจิตวิทยาฝึกการแสดงเบื้องต้น การแสดงฉากสั้น ๆ ศึกษาหลักการกำกับการแสดงเบื้องต้น การวิเคราะห์บทละคร ฝึกกำกับการแสดงฉากสั้น ๆ ปฏิบัติ เช่น ชุดพระลอลงสวน พระลอตามไก่ พระสุธนเลือกคู่ พระไวยเกี้ยวนางวันทองแปลง

        ฝึกหัดเขียนบทละครที่มีโครงเรื่อง และตัวละครที่ซับซ้อนมากขึ้นความยาว 1-2 ชั่วโมง เนื้อหามากกว่าการเขียนบทละคร 1

        ศึกษาบทละครรำชนิดต่าง ๆ และเลือกนำมาสร้างโดยพิจารณาเพลงเครื่องแต่งกาย ฉาก ให้เหมาะสม คัดเลือกตัวละครและผู้รับผิดชอบหน้าที่ต่าง ๆ ปฏิบัติงานสร้างละครรำ

        ศึกษาประวัติลักษณะรูปแบบละครร้อง ฝึกเขียนบทละครร้องและปฏิบัติงานสร้างละคร

        ศึกษาประวัติ ความเป็นมา และฝึกชุดต่าง ๆ ตามความเหมาะสมเช่น ฉุยฉายพราหมณ์ ฉุยฉายวันทอง ฉุยฉายเบญกาย ฉุยฉายสถาบัน

        ศึกษาความหมายและหลักการจัดวิพิธทัศนา การเลือกชุดการแสดงในโอกาสและสถานที่ต่าง ๆ การเลือกตัวแสดง การฝึกซ้อม การเตรียมเครื่องแต่งกายและอุปกรณ์ประกอบการแสดงฝึกปฏิบัติการแสดงวิพิธทัศนา

        ศึกษาลักษณะของเพลงและการละเล่นพื้นบ้านของภาคต่าง ๆ เช่นเพลงกล่อมเด็ก เพลงสำหรับเด็กและการละเล่นของเด็ก เพลงปฏิพากย์และการละเล่นของหนุ่มสาว เพลงประกอบพิธีกรรม ฯลฯ ศึกษาคำประพันธ์และการใช้ภาษา ท่วงทำนองเพลง วิธีเล่นโอกาสที่แสดงและฝึกปฏิบัติ

        ศึกษาประวัติความเป็นมา ความสำคัญของการบันทึกท่ารำเต้น คุณลักษณะของโน๊ตนาฏศิลป์แบบต่าง ๆ ฝึกการเขียนโน้ตตามหลักของLabanotation

        ศึกษาความหมาย ขอบเขต ประเภท และประโยชน์ของหุ่น การสร้างหุ่นชนิดต่าง ๆ เทคนิคการเขียนบท และการเชิดหุ่น ฝึกการเชิดหุ่น สร้างฉากและอุปกรณ์ ฝึกการเขียนบท การพากย์ และการจัดการแสดง

        ศึกษาประวัติความเป็นมาของโมเดิร์นดานซ์ ฝึกการเต้นโมเดิร์นดานซ์เช่น การใช้กล้ามเนื้อส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย การใช้เท้าทั้งที่ราวเกาะ และกลางห้อง

        ศึกษาและฝึกกำกับการแสดงละครองค์เดียวจบหรือละครสั้นที่มีความลึกซึ้งในเนื้อหามากกว่าระดับที่ 1

        ศึกษาหน้าที่และความสำคัญของผู้กำกับเวที การดำเนินงาน การประสานงาน ปัญหาในการกำกับเวที และวิธีแก้ปัญหา ฝึกกำกับเวที

        วิเคราะห์โครงเรื่อง ตัวละคร ปรัชญาความคิด การใช้ภาษา วิธีการเขียนบทภาพและเสียงที่ปรากฎบนเวที ตลอดจนแนวการแสดงของละครประเภทต่าง ๆ

        อ่านและแปลบทละครต่างประเทศที่ดีเด่น เป็นมาตรฐานที่ดีของการดำเนินเรื่อง การพัฒนาตัวละคร ลีลา บทสนทนา ศึกษาหลักการอ่านและแปลบทละคร ฝึกการอ่านและแปลบทละคร

        ศึกษาความสัมพันธ์ของละคร ภาพยนตร์และนวนิยาย และอิทธิพลที่ศิลปะแต่ละแบบมีต่อกันจากต้นเรื่องเดียวกัน

        ศึกษาวิเคราะห์ทฤษฎีการละคร และหลักการวิจารณ์การละครในแง่ปรัชญา ความคิด จุดมุ่งหมาย การเสนอเรื่อง การแสดง ผู้ชม

        ศึกษาผลงานวรรณกรรมการละครดีเด่นในการละครตะวันตกที่มีปรากฏเป็นภาษาไทยในด้านลักษณะพัฒนาการทางศิลปะและคุณค่าทางศิลปะต่อวงการละคร

        ศึกษาประวัติความเป็นมาและความสำคัญของการนำนาฏศิลป์และการละครมาใช้เพื่อการศึกษา ขอบเขตและวิธีการที่จะนำนาฏศิลป์และการละครไปใช้เพื่อส่งเสริมการศึกษาและการเรียนรู้ในสาขาวิชาต่าง ๆ สร้างสรรค์ละครเพื่อการศึกษา หรือสัมพันธ์กับวิชาอื่น ๆ ในรูปแบบต่าง ๆ ตามความเหมาะสม

        ศึกษาหลักการวิจารณ์ วิธีวิจารณ์ หน้าที่และความรับผิดชอบของผู้วิจารณ์ละครที่มีต่อผู้ชมและสังคม ฝึกวิจารณ์ละครวิทยุ ละครโทรทัศน์ละครเวที ละครรำ ภาพยนตร์

        ศึกษาวิธีเขียนบทละครรำ การตัดต่อบทละคร การบรรจุเพลงและฝึกเขียนบทละครและบรรจุเพลงร้อง

        ศึกษาประวัติความเป็นมาและองค์ประกอบของลิเกตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ฝึกร้องและแสดงลิเก

        ฝึกหน้าพาทย์ชั้นสูงที่ใช้ประกอบในพิธีไหว้ครูครอบโขนละครและประกอบการแสดง เช่น สาธุการ ตระนิมิตร ตะบองกัน ชำนาญ บาทสุณีคุกพาทย์ รัวสามลา พราหมณ์เข้าพราหมณ์ออกเชิดฉาน (พระรามตามกวาง)

        ศึกษาประวัติการแสดงระบำเบ็ดเตล็ดที่นำมาฝึกในด้านเนื้อร้อง เพลงดนตรี เพลงขับร้อง เครื่องแต่งกาย โอกาสและสถานที่แสดง ฝึกปฏิบัติระบำต่าง ๆ เช่น ระบำดาวดึงส์ ระบำที่บท ระบำย่องหงิด รำกริช รำซัดชาตรี รำมโนราห์บูชายัญ ฯลฯ

        ศึกษาและปฏิบัติการแสดงที่เป็นชุดเป็นตอนในละครชนิดต่าง ๆ เรื่องสังข์ทอง สังข์ศิลป์ชัย แก้วหน้าม้า ไกรทอง ขุนช้างขุนแผน ราชาธิราช ฯลฯ

        ศึกษาลักษณะ ความเป็นมา ความสำคัญ วิวัฒนาการเครื่องดนตรี การประสมวง ทำนอง จังหวะของดนตรีไทย ความสัมพันธ์ระหว่างดนตรีกับนาฏศิลป์ ค่านิยมของคนไทย ตลอดจนการส่งเสริม การอนุรักษ์ พัฒนาดนตรีไทย การฝึกปฏิบัติเบื้องต้น ศึกษาลักษณะประวัติความเป็นมา ความสำคัญ วิวัฒนาการของนาฏศิลป์ไทย ในด้านการแต่งกาย ท่ารำ เพลงประกอบ และอุปกรณ์การแสดง ความสัมพันธ์ระหว่างดนตรี นาฏศิลป์ไทยกับนาฎศิลป์พื้นบ้าน ค่านิยมของคนไทย ตลอดจนการส่งเสริม อนุรักษ์ และพัฒนานาฏศิลป์ไทย การฝึกปฏิบัติเบื้องต้น

        ปฏิบัติการใช้อาวุธ เช่น พลอง (เสนาไทย) กระบอง (นางยักษ์) ทวน (ระตูสิหนากับอิเหนา) รบด้วยศร (พระ-ยักษ์) กริชคู่ ดาบคู่และพลอง เลือกปฏิบัติตามความเหมาะสม

        ศึกษาประวัติและที่มาของเพลงพื้นบ้านภาคกลางที่นิยมร้องกันในเทศกาลต่าง ๆ ศึกษาประวัติและผลงานของพ่อเพลง แม่เพลง ที่มีชื่อเสียงอยู่ในวงการทั้งอดีต และปัจจุบัน ศึกษาลักษณะคำร้องของเพลงนั้น ๆ ศึกษาลีลาการร้องและวิธีแสดงโอกาสที่แสดง เครื่องแต่งกาย และดนตรีประกอบ ฝึกร้องเพลงปฏิพากย์ เช่น เพลงเกี่ยวข้าว เพลงฉ่อย เพลงทรงเครื่อง เพลงลำตัด ฯลฯ

        ศึกษาประวัติและที่มาของเพลงพื้นบ้านภาคเหนือ ภาคอีสาน และภาคใต้ที่นิยมร้องกันในเทศกาลต่าง ๆ ศึกษาประวัติและผลงานของพ่อเพลง แม่เพลง ที่มีชื่อเสียงอยู่ในวงการทั้งอดีตและปัจจุบัน ศึกษาลักษณะคำร้องของเพลงนั้น ๆ ศึกษาลีลาการ้องและวิธีแสดง โอกาสที่แสดง เครื่องแต่งกายและดนตรีประกอบ ฝึกร้องเพลงพื้นบ้านของภาคต่าง ๆ

        ศึกษาประวัติความเป็นมาของหุ่นตะวันตกและตะวันออก บทบาทของหุ่นในการศึกษา ฝึกเชิดหุ่นไทย และร้องเพลงประกอบในบทละครไทยบางตอน เช่น รามเกียรติ์ พระอภัยมณี ฯลฯ

        ฝึกการเต้นโมเดิร์นดานซ์ที่ราวเกาะ และที่กลางห้อง ฝึกสร้างสรรค์ระบำในแนวโมเดิร์นดานซ์

        ศึกษาประวัติและวิธีการแต่งกายของละครไทย ฝึกแต่งกายและสร้างเครื่องแต่งกายละครไทย

        ศึกษาการละครในศตวรรษที่ 20 ของอังกฤษ ยุโรป และอเมริกาในเชิงแนวความคิด ทฤษฎีและการปฏิบัติ

        ศึกษาระบบ หน้าที่ของสรีระและอวัยวะส่วนต่าง ๆ ของร่างกายที่เกี่ยวข้องกับการแสดงนาฏศิลป์ และประโยชน์ของนาฏศิลป์ที่มีต่อสรีระ

        ศึกษาที่มาความหมายของเพลงและวัตถุประสงค์ของการรำวง ท่ารำ การแต่งกาย ท่วงทำนองเพลง จังหวะที่ใช้ในการรำ และโอกาสที่ใช้ในการแสดงฝึกรำวงมาตรฐาน

        ศึกษาที่มาลักษณะและชนิดของการแสดง ระบำ รำ ฟ้อน ละคร โขนวิพิธทัศนา มหรสพ การละเล่นของหลวง เพลงและการแสดงพื้นเมือง ศึกษาความสำคัญของนาฏศิลป์ไทยที่มีต่อวิถีชีวิตไทย วิเคราะห์ลักษณะที่นิยมว่าดีในด้านลีลา ท่ารำ ท่วงทำนองเพลง จัดกิจกรรมให้สอดคล้องกับเนื้อหาตามความเหมาะสม

4. วิธีการปฏิบัติงาน สาขานาฏศิลป์ เอกนาฏศิลป์และการละคร

        4.1 ฝ่ายสาขาวิชานาฏศิลป์

                1.  พัฒนางานวิชาการของสาขาวิชานาฏศิลป์โดยทั่วไป
                2.  ปรับปรุงหลักสูตรสาขาวิชานาฏศิลป์
                3.  จัดทำแผนการเรียนวิชานาฏศิลป์
                4.  พิจารณาเสนอแผนการเปิดรับนักศึกษา
                5.  พิจารณาหรือเสนอหลักเกณฑ์ในการรับนักศึกษา
                6.  เสนอแนะคณะหรือมหาวิยาลัยในการจัดอาจารย์ผู้สอนนักศึกษาของสาขาวิชานาฏศิลป์
                7.  เสนอแนะการจัดอาจารย์ที่ปรึกษา
                8.  เสนอคณะหรือมหาวิทยาลัยในการจัดหาวัสดุ ครุภัณฑ์ในการเรียนการสอน
                9.  ดูแล ดำเนินการเกี่ยวกับการฝึกประสบการณ์วิชาชีพแก่นักศึกษา
                10. จัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาคุณลักษณะของนักศึกษา
                11. ดูแลการพัฒนาอาจารย์ในสาขาวิชาที่รับผิดชอบ
                12. พิจารณาเสนอผลการเรียนของนักศึกษาต่อคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
                13. จัดทำของงบประมาณ โดยประสานงานกับคณะเพื่อการจัดเรียนการสอนและการพัฒนาสาขาวิชา
                14. สนอการพิจารณาความดี ความชอบแก่อาจารย์

        4.2 ฝ่ายเลขานุการ

                1. ติดต่อประสานงานเกี่ยวกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
                2. จัดทำบันทึกการประชุม
                3. การจัดระบบสารบัญของสาขาวิชา

        4.3 ฝ่ายอาจารย์ที่ปรึกษา

                1. การให้ความช่วยเหลือด้านวิชาการและการเรียนแก่นักศึกษา
                2. การให้ความช่วยเหลือด้านการปรับตัวและสังคม
                3. การให้ความช่วยเหลือด้านวางแผนและเตรียมตัวเพื่ออาชีพ

        4.4 วิธีการดำเนินการจัดทำหลักสูตรสาขานาฏศิลป์และการละคร (เสนอเปิด ปี พ.ศ. 2549)

                1.  มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์จัดประชุมรับฟังวิสัยทัศน์หลักสูตรมหาวิทยาลัยราชภัฏจากผู้ทรงคุณวุฒิ ศ. ดร. ปรัชญา เวสารัชช์ และ พลเอกศิริ ทิวพันธ์ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2545
                2.  การประชุมกำหนดวิสัยทัศน์และปรัชญาของหลักสูตรสาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ เมื่อวันที่ 18 กันยายน 2545
                3.  จัดประชุมเชิงปฏิบัติการพัฒนาหลักสูตรมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์ ณ โรงแรมทรัพย์ไพรวัลย์ แกรนด์รีสร์ท จ. พิษณุโลก เมื่อวันที่ 28-30 ตุลาคม 2545 ทำให้ได้หลักสูตรสาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร : มาตรฐานหลักสูตร ชื่อหลักสูตร
                     วิชาแกน วิชาบังคับ และบางส่วนวิชาเลือก
                4.  การสำรวจความคิดเห็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเกี่ยวกับคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของบัณฑิต เมื่อ เดือน พฤศจิกายน 2546
                5.  ดำเนินการประชุมโปรแกรมวิชานาฏศิลป์ เพื่อจัดทำร่างหลักสูตร เมื่อเดือนกันยายน 2548
                6.  ศึกษาหลักสูตรจากมหาวิทยาลัยราชภัฏอื่น ๆ
                7.  ดำเนินการส่งเอกสารหักสูตรสาขานาฏศิลป์และการละคร ให้ผู้เชี่ยวชาญวิพากหลักสูตร เมื่อวันที่ 30 กันยายน 2548 ถึง 3 ตุลาตม 2548
                8.  ปรับปรุงแก้ไขหลักสูตร 3 - 14 กันยายน 2548
                9.  ปรับปรุงหลักสูตรให้สอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงวิชาศึกษาทั่วไป และวิทยาการจัดการ
                10. ปรับปรุง แก้ไข นำเสนอต่อมหาวิทยาลัย 18 กันยายน 2548

        1. ผศ. บุญศิริ นิยมทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร

        2. ผศ. สุมิตร เทพวงศ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

        3. อาจารย์เยาวมาลย์ วรรณสุข มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

        4. ผศ. สมพร แพ่งพิพัฒน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี

        5. ผศ นงลักษณ์ ศรีเพ็ญ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยลงกรณ์

************

 

 

หลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต

สาขาวิชานาฏศิลป์และการละคร

 

 

 

 

หลักสูตรปรับปรุง

พ.ศ. 2549

 

 

 

 

คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์

 

ไปบนสุด กลับไปหน้าหลัก